Ka doktoru në universitetin Lowa, të shtetit të Amerikës kishte hulumtime jetën e atyre që jetojnë nëpër bjeshka, me vitin 1945 ka qenë edhe katedër i soslogjisë në universitetin Michigan. Është specijalist i genetikut të bimëve.

Shkenctarët jan duke bindur se ata me forcën që atyre ua ka garantuar shkenca mund të zgjellin secilin problem. Ato po mendojn se jeta është kufizuar vetëm mes hulumtimet e tyre që kontribojn në degën e kimisë dhe të fizikës. Shumice e tyreve rezultatin e studimeve shpjegojn me shprehje deterministe që përmbajn fenomenet e biologjisë, sepse këto dy dega kan shumë dallime njëri prej tjetrit. Ato duke mendjemadhsuar fare nuk i kushtojn donjë vlerë të tjerëve. Ndërsa patjetër dotë vije dita që dielli dota humbe energjinë edhe ajo kur ftohet doti vije fundi i rruzullit toksorë që jemi duke jetuar në të.

Ndërsa të gjithë shkenctarët nuk janë duke pranuar se shkenca mund ta zgjdhe secilin problem. Përshembul shkenca të vërtetën, bukurinë dhe lumturinë nuk mund të sqaroje. Njësoj edhe jetën shkenca nun ka fuqi të sqaroje se çfare është. Shkenca nuk ka aftësi të sqarore se çka është qëllimi i jetës. Mund të themi se shkenca larg është mga sqarimi një sendi që secilin e shqetëson, pra kush është All-llahu.

Është pa dyshim se shkencëtarët përpiqen që të hjeshojn mendimet e tyre. Ato vetmeveti mundohen thellësishtë të hetojn që të gjejnë të vërtetën. Por kur thuajnë se arritëm të gjejm anën shpërtrore me atë të meterjes më tepër largohen nga e vërteta. Sepse për universin mendimi ynë të shkenctarëve pa menduar anën shpirtrore ështe shterpë, Mendimet e tanë mund të dijnë atë që ekanë mësuar, krijojmë vegla, bëjmë hetime sipas idesë që kemi zotruar. Në këtë çështje fizikanti famshëm dhe shkrimtari pa shoq Wilfrondil’i kështu thotë: “Shkenca duke përparoruar ndërmjeza e tij me fenë spakohe. Kurse shkenca e vërtetë zotin e tij më tepër e detyron të besoje Tek All-llahu.”

Po qe se flasim të drejtën shkenca ne na detyron të hetojm si ubë, nga erdhën elementet të panumërta themelore të krijimit të çdo sendi, por mjerishtë deri tani ky problem nuk është zgjidhur. Këto atoma shumë të vocra duke qenë elemente themelorë të gjallërimit, vetvetiu apo rastisishtë si u krijunë ato? Shkenca deri tani nuk ka mund të zgjedhe këtë problemë.

Shkenca kur mbështetet në themel, atëhere të detyron të besosh shqisëve dhe pa gabim të gjejshë shkaqet që ty të çojn tek e vërteta. Shkencët nuk mund ti japësh rastësive dhe mudësive të teorisë. Kjo është një e vërtetë që s,mohahet. Në këtë rastë mund të themi se shkenca me fenë ekan një pikë takimin. Edhe ajo është të besosh. Dallimi ndërmjet shkencës dhe të fesë rrjellë nga ky arsye: Shkence me parimet e tij veçante, ma ato sende që janë rrethë vehte duke bërë krahasime mund të shkoje nëpër rruga të ndryshme. Dhe mundohet të mos bie e mundur gabimeve që janë mbrenda mundësisë.

Shume parimet e shkencës e vërtetojnë ligjet e fesë. Sot shkenca pratikishtë i vërteton parimet e librëve të shenjëta. (1) Fare pa dyshim është se edhe kohën e ardhshem të vërtetën akoma shumë sendet e fesë doti argoumentoje shkenca. Përshembull shkenca e astronomisë na thotë se, patjetër krijimi i unëversi mbështetet në një fillim dhe ështe duke shkuar andaj që tia mare përfundimin e saj. Në këtë rasrt ky nuk pajton me mendimin e tyre që po thuajn se universi nuk ka film. Sepse universi vazhdimish përballohet me shëndrime, që ky mendim po përputhet me ligjet e fesë. (2

Shkencët hetojnë materjen, me mjetet e tyre të materjes. Kurs eme ato nuk mund të hetojn temën tanë që ta kuptojn All-llahun. Ndërsa disa shkenctarët të astronomisë duke parë thellësirënë e kosmosit kan pru vendime dhe janë bindur se patjetër ekziston një Krijues superiorë që ka mund ti krijoje këto fenomene që na habisin. Dhe theksojnë se ndryshe nuk mund të besojm në Krijuesin e kësaj kosmosit të pa fundme vetëm duke parë krijesat e panumërta që secili është mrekulli dhe patëmeta. Chadaulsen’i kështu thotë: “Si të doje le të besoje si të doje le të mohoje, por secili njeri duhet të tregoje se universi në çfare mënyrë u krijuar rastisishtë.” pa dyshim është se ky fjalë është një metod i mirë dhe një ngadhnim ndaj botës mohimtarë. Kurse Thomas Mülleri duke pasuar një motod më thellë kështu thotë: “Njeriu që të kuptoje dhe të gjeje Allahun është i detyruar të hulumtoje dhe pasi zotëron një dije duhet të pranoje se është një All-llah. Pa dyshim është se që ta forcosh dijen duhet të hulumtosh, vetëm në këtë mnyrë dije arinë në vendin e duhur. Në këtë rastë dija jote bëhet e pamohueshem.”

Unë nga zemra jam duke besuar se është një All-llah, ekzintencen e Tij me tërë dijenin tim jam duke pranuar. Sepse që janë materjet pa shpirt protonët, elektronët, atomët, aminoacidet, protoplazmët dhe kujtesën tanë me tjetërsend nuk mund ta shpjegoni. Për këtë jam duke pranuar se është një All-llah. Këto fenomenet që janë në kozmos, nuk mund tia mbështetesh tjera sendeve përveç ekzistences së Krijuesit të shenjtë.)

(1)Për këtë çështje në Kur’anin famlart kështu thotë: “Njeriu nga vet natyra e tij është i gutshëm, e Unë do tua tregoj juve masën Time ndëshkuese, pra mos kërkoni tu vie më shpejt.”(Enbiya: 37)

(2) Në atmosferë qfënia ynë më i afër është hëna, largsia mes nesh ka 384.395 km. drita e tij tek ne po arinë për 1.1/4 sekund. Dielli që është larg prej neve 149.500.000 kalon nëpër qiellë dhe te ne arinë për 8 sekunda.

Fotometre, është vegla që e matë te ne për sa arinë drita. Drita për një sekund 300.000 km. mer rrugë. Drita për një vitë afërsishtë është 9.460.800.000.000 km. ky numri është një njësi që ne na tregon largësinë e të tjera ujeve apo të galektikeve.

Ylli më i ndritshem që është Sirius’i 75.686.400.000.000 është larg prej neve. Drita e yllit që quat Rigel ka dalur në rrugë Cristof Colombi duke kaluar Okeanin Atlantik. Yjet e Herkylit shëndrisin nga një largsi të madhe prej 336.000 vitet e dritës. Drita e yllit më të larg te ne arinë për 500 milion km. Megjithëse drita e një yllit më të afër që ekemi dritën e diellit ajo te ne arinë për 149.500.000 ne pe dijm pej çfare materje është i krijuar ai. Në botën tanë para se të zbulojm gazin heljum nuk e dinim çfare materje mbanë dieli. Fjala Heljum ka ardhur nga gjuha e Grekeve. Domethënë, tash pe dijm materjen e diellit.

13

DUKE MENDUAR VOGLI MBETI I HABITUR

Prof. Dr. Russel Maxter
(Profesor i Gjeologjisë)

Ka doktoruar në universitetin Jenvi, në fakultetin Huiddin ubë kryetari degës së tij. Nga vitit 1951 e deri 1954 në të njëjtin fakultet ka qenë Krytari publik i socjogjisë. Në degën e histologjisë ka studjuar mbi, qelizët, marimongët dhe eulicionet.

Njeriu së parinherë Ekzistencen e Krijuesit e mëson prej nënës dhe prej babait të tij, ai tërë shenjtarinë e fesë prej tyre i mëson. Në këtë mënyrë fmija me mendjet e tij të thjesh duke qenë i vogël mbështetët tek Zoti i tij. I mëson prej babait që njeriu për nevojët që ka Prej All-llahut duhet të kërkoje ndihëm, në këtë mënyrë edhe ai bënë, në këtë periudhë ajo foshnja me gjithë se nuk e sheh dhe nuk dinë shumë pas i beson All-llahut

Pastaj fëmija rritet dhe vazhdon ti lexoje librët e rrëfenjet e tyre që lëvizin në rrugën e All-llahut. Njerëzit të devotshem duke mbështetur te All-llahu si ka shpëtuar nga egërsirët, për ta zjarri si u bë lulishte, duke luftuar me armiqët All-llahu ato si ika shpëtuar nga shpatët e pulumbët e armiqëve. Shumë fëmi ato duke kopjuar dhe duke marur mësim nga herojëve jetojn si trim, me këtë mendim e energji përpiqen që të kalojn jetën.

Por fëmija kur arrinë që të shkoje në shkollë atë e kapllon një tjetërsim, para tij i hapen dy rrugë. Mësimet në shkollë më një anë thojnë se këto sende në univers nuk ka mundësi të bëhen vetvetiu, në tjetrin anë ia dobësojn besimin. Në atdheun e tij që dalin kryetarët për dobinë e popullit, ato popullin e detyrojnë të bëhen në idenë e kryetarit. Ky gjendje atë e përkujton dhe vetmeveti thotë: Meqë lagja e komuna nuk mund të drejtohet pa një kryetarë, atëhere si ka mundësi gjithë ky universi të qëndroje në këmbë pa një Zot i Gjithëfuqishem.

Kur ta marim në anën tjetër me mendimin e këtij fëmisë së vogël ky besimi për dike ze vend kurse për dike jo. Shumë herë fëmija në shkollën fillore vetmeveti thotë: Në të vërtetë a ekziston All-llahu? Duke vazhduar vehtes thotë: Ne qoftë se është ku është dhe çfare është? Fëmija duke brengosur me këto dyshime nganjëher atë besim e hedh nga koka. Nganjëherë për këtë diskuton me shokët. Në këtë rast ky djali jeton mes ankthe duke mos dashur nganjëherë thotë është e pa pranueshem, meqë nuk duket nuk është.

Në këtë rast duke u munduar të shpëtoje nga këto shtega i bjen në dorë një libër hyjnorë. Në të e sheh se njeriu duke hetuar kur e përdoron mendjen jo me sy por me mend esheh se patjetër duhet me qenë një All-llah. Që ky djali i ri me këto mendime nganjëherë me shpirt e me zemër bëhet një besimdrejt.

Unë si një profesor i gjeologjisë që jam i hetoj këto miliona llojë gjallesa që janë në fytyrën e tokës. Vallë aka donjë lijg i përbashkët që i sundon këtyre gjallesët dhe bimët? Është pa dyshim se përgjigje e kësaj pyetjeje pa tjetër duhet të ishte. Këto krijesa megjithë se njëra nga tjetra kanë shumë dallim, por prap ndërmjet tyre kanë shumë cilici veçore. Përshembull Sora është një shpend që ështe pajisur me vegla që të mund të mbroje vehten, si shpend megjithë se ngjason tjera shpendeve prap mes llojëve dhe klasëve të tyre shum kanë dallim njëra nga tjetri. Të gjithë llojet e gjallesave protoplazmën ekan një cilisi të përbashkët, çdo lloji i tyreve e zotron ato. Ky cilisi aq është një cilisi e përsosur që, ky cilisi gjallesat i ndanë nëpër vetitë dhe llojët e tyre që krijimi i këtyreve më një dëshmi të fortë na argumenton se ato përveç Një All-llahut që me sy jo vetëm me syrin e mendjes duket.

Vallë kujt i punon koka, ai a nuk detyrohet ti besojnë Zotin e këtyure veprave që, ndërmjet shumë kundërshtime që kan mes vehta, prap as një cilisi apo fenomen të mos gabojn nga drejtimet e tyre dhe të dalin në shesh si një mrekulli që, as një shkenctarë i sotshme nuk mund të kopjoje atë. Pra këtu kuptohet se mos qartë me zemër duke i besuar All-llahut tërësisht e refuzojn teorinë e rastisishmit.

Ne duke lexuar librët qillore po shohim se, njerëzit kafshët dhe bimët All-llahu ika krijuar, kur po hedhim sy në rruzullin toksor pe shohim se edhe zakonët jan në shesh nuk po kundërshtojn me këto vërteta. Megjëithë atë duhët të dijmë se librët qëllore nuk jan nga një ensiklopedi të një shkence. Ndërsa librët qëllore vetëmse japin shenjë themeleve të shkencëve. Me thënë të drejtën, unë pa dyshim po pranoj se njeriu duke studjuar dhe hulumtuar libret qëllore dota pranoje se ato padyshim janë të All-llhut

Argument për ato që librët qëllore bëjnë temë, malt, qiellët dhe detët janë dëshmitarë. Fuqia e All-llahut shkëlqen nëpër bima të verdha, nëpër shpenda që fluturojnë në qiellë dhe nëpër tjera gjallesa që janë në universë.

(1)”Nga argumentet e Tij është krijimi i qiejve e i tokës, ndryshimi i gjuhëv etuaja dhe ngjyrave tuaja. Edhe në këtë ka argumente për njerëz”. (Rrum:22)
14.

RE GJISTROHEN NEPER FLETORET MALEVE

Prof. Dr. Larvanca Colton Waker
(Profesori i Botanëkës dhe e Fizjologjisë)

Numrët kliko dhe vazhdo: <<< 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 >>>