NËNAVE TË MIA FISNIKE

Ju jeni nëna të të gjithë dijetarëve gjeni,
Pa fare interes me shpirt po shërbeni.

Me mëshirën tuaj s’mund të bëhet rival,
Po shërbeni fëmijëve fare pa u ndal.

Ndërsa përballoheni me të kundërtën e saj,
Që ju ndëshkojnë djemtë tuaj hiç pa faj.

Nëna po vajton se shumë brenga ka,
Djali e hedh në vetmi, nuk sheh a ka a s’ka.

O nënë fisnike! Ke hasur ku s’e ke pritur,
Që do të përballohesh me to nuk e ke ditur.

Djali nxori nënën në vendbanim azili,
Një tjetër ardhmëri nëna e priste me zili.

Nënë e pafat e rriti fëmijën me shpirt,.
Djali ato e hedhi në vendin fare pa drit.

Nëna qan me vaj, djali po kërcen si hor,
Vjen dita e pyesin, nënën ku e çove me zor?

Nëna u përball me djemtë fare të pabesë,
Për ta nëna vraponte me plot ngarkesë.

A e priste këtë kur e përkundi në djep,
Tani djali zgjerohet e nëna në një cep.

O nëna ime fisnike që je heroinë e mëshirës,
Adhuro All-llahun se Ai është Mëshirëbërës.

Ju prindër që përpiqeni pa pritur pagesë,
All-llahu jua paguan me xhennet-ul firdeusë.