Veprat e Abdylkadrit dhe disa tj
- NJERIU QË KËRKON VETVETEN -2
- NJERIU QË KËRKON VETVETEN -1
- ATOMI
- RRETH NJERIUT
- PSE I BESOJN ALL-LLAHUT 50 PROFESORET E FAMSHEMTE EUROPES
- PËRGJIJGE PYETJEVE MATERJALISTE
- NJË JETË TJETËR
- DRITA E MENDJES
- ÇËSHTJET JETSORE
- AFORIZMA TË ÇMUAR
Poezitë: PERLAT E ZEMRËS të Abdylkadrit
- O ZOT!
- FUQIA E ZOTIT
- ÇFARË ËSHTË KUR`ANI?
- MUHAMMEDI (a.s.m.)
- VËLLAZËRIMI
- PUNO!
- SHPRESA
- LIBRAT
- O DJALË I RI!
- O NJERI!
- VËLLEZËR SHQIPTARË
- MOTRA IME FISNIKE
- VËLLEZËR TË DASHUR
- NËNAVE TË MIA FISNIKE
- KULTURA
Online Sayaç
5 NJERIU ËSHTË UDHËTARI PËRJETSISË
Një ditë më thanë: “Kojshija e kishte çu djalin me të thirë se shumë ështe i sëmurë.” Vrap shkova. Gruaja e tij më priti në korridorë. Kur hyra në dhomë, sëmurin e gjeta në këmbë. Me rroba të mbrendshme soditke nga dritare.
I thashë selamun alejkum, ngaqë dehja e vdekjes ia kishte humbur mendjen nuk ma mori selamin. Ekuptova se as gjë nuk po mendon nga dynjalluku, bile as ma kapi dorën as më tha mirë se erdhe.
Më pas i kaloj ajo dehje erdhi në veti, filloj të flase dhe më tha: Përmua nata plotë me ankthe, kam hyrë në një gjenje që nuk mund të tregoj, çdo gjë më duket i ngatruar, para meje llojëllojë ngjyrët po luftojnë, vendin e dritës dojnë të zëjnë errësirët…Po themë of kur dotë agoje e të dali në mëngjesë.Vazhdoj, me gjithë se jam hasretuar për gjum, por edhe ajo si një bela po më qëndron para meje!..
-Shumë mirë ju pashë i thashë i sëmurit.
Me dorën e tij që më jipte shenjë donte të më thotë: dotë braktisi dynjallukun.
Duke u përgjigjur atij i thashë: Mosu mërzit se kjo dunjaja as kujt nuk i ka mbetë edhe neve nuk dotë mbese, vazhdova, na shkoj jeta, shih si po shëndron njeri. Po të më thuajn apo don të bëhesh i ri u them jo. Sepse po ti mbledhi tëritë, e duke bërtitur tua them: ”Ikni nga harami se në të nuk ka dobi” a më dëgjojnë? Jo athere çka më duhet rinija.
U ngëlltitë dhe me një teshë e fshiu hundën :
Dhe vazhdova të ritë nuk dëgjojn, sepse haramët janë si mjalti me helm. Më një anë të jep shije në anë tjetër të helmon. Për këtë ata që janë bë robi i shijeve nuk ma dëgjojn fjalën.
Duke thënë ah! Nga thellësira mori frymë.
Unë i thashë kur isha iri edhe nuk dëgjojsha urdhërat e mendjes.
dhe fillova të bëj pak shaka i thashë: “Mashallah je si luan”
Më tha: Vetë ikam fajin, nuk mund të ankohem as kujtë, Veprët e mija të pa hijëshem vazhdimishtë më shtyjnë të mendoj mëkatet që ikam bë, për t’i mendoj ato, më thotë: Edhe sa herë dot’i soditesh këto filme. Ndërsa këto mendime trupit tim nuk i vijn mirë, por megjith atë mendja nuk po mund të mosi kujtoje gjynahet që ikam bë.
Në këtë rastë filloi të qaje dhe i fshiu sytë; Vazhdoj shumë mirë jam duke menduar fletoren që në të janë rreghistruar veprët e mi, kujtesa ime është një dëshmitarë për fletoren e veprave. Megjithë atë prap duke kujtuar mendja më vëren për mëkatet që ikam bë. Duke menduar po habitem fare nuk po më kujtohet a kam bë donjë thevap.
-Ju jeni besimtarë i mirë, keni jetuar një jetë të mirë, kenëi bërë edhe shumë thevape i thashë atij.
Kur i thashë ashtu më tha: “Meqë po thua ashtu, apo bëhesh dëshmitarë që të shpëtoj i pafajshëm dhe vazhdoj ndërsa realiteti është përkundrejt dhe filloj të gjimoje.
Prap u ngritë dhe u mbështeti dritares.
Pak u forcu dhe vazhdoi:
Vdekja është një bilet për jetën tjetër. Patjetër nga ky jeta dotë ndahemi dhe do të ikemi atje. këtu doti lëmë shtëpitë me gjithë tjera sende, familjen e fëminë, drutë e verdha, lulet e bukura, qiellin mavi, shpendët dhe ujrat. Çdo gjë duke u mashtruar kemi dashur shumë, por do ti lëmë këtu dhe patjetër do të ikemi!..
Këtu u patëm mësu të shëtisim me maqinë e me aeroplan…Tash po besoj se dotë vdesi. Shumë është interesante se, megjithë se në vitet e më parshem shume varreza e shume njerëzit e vdekur kam parë, por mjerishtë pakujdesia ime më pengoj, as njëri nuk ma përkujtonte vdekjen tim. Tani saktësishtë po besoj se kam me vdekë!..
Nëkëtë rast e kthej kokën dhe më këqyri, u habita dhe nuk dita çka ti themë. Pastaj u shtri dhe jorganin e greu deri në fytë dhe vazhdoj të prite vdekjen dhe mëtha: Vdekjen me pritë ishtë më vështirë se me vdekë. Shumë po më shqetësojnë ato që po mërzitën për mua. Shumë ishte më mirë të mos ishin ato që po qajnë rrethëmeje për mua. Më duket se atëhere më me rehati do të vdesi.
I nguli sytë në tavan dhe folke diçka vetëmevete! U afrova dhe e vëra veshin dhe e dëgjova që thoshte: Ahireti shumë largë nuk po mundi të shkojë. Më parë thojshin, ahireti është shumë i afër. Ne qoftë se është ashtu përse nuk po vjen, a vdiç edhe ajo a?
Numrët kliko dhe vazhdo: <<< 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 >>>