Gjendja e këtyre i ngjason atyreve që mundohen të mjekojn kancerin me aspirin. Sepse nëpër dëfrime ka shume lloj fatkeqsira. Me to edhe malli edhe shpirti i tij mund të dëmtohet. Përveç këtyre njeriun shumë shqetësojn kur ti mendoje pleqërinë, sëmndjen dhe vdekjen!

Orët, minutat, sekundet, moshën e korrin dhe e shkatrojn. Kur përendon dielli edhe një pjesë e moshës përëndon. Fletën e kalendarit e shqyjm dhe e hedhim në mbeturina, por ditët e tanë nuk mund ti hedhim npër plehra e mbeturina.
Bota po sillet, as një send nuk qëndron në vendin e tij. Çdo send prej stine prej nj stine në tjetrën stinë po ikë.

Bota po shkon më një vend.

-    Prej ngahit pati ardh, e ku do të ike.

Bota pati ardhur nga botrat të atomëve. Nuk po dijm parandej ku ka qenë.

Nga botra të atomëve që ka ardhue kjo dynjaja. Kur e plotëson  rrotulimin e tij të fundit, prap do të kthehet në vendin e parë ku ka qenë. Në këtë rast peshën që eka përmbi, doti derdhe në sheshin e mahsherit, Kalendari dotë soset. Pasandej nuk dotë ekzistoje kalendar.

Edhe njeriu ka ardhur nga botra të atomëve…
E kuptojm se, atomët janë njëlloj miniera, kurse edhe njeriu po krijohet nga miniera! Folurit e magnetofoneve, shikimi i teleskopëve, dëgjimi i anteneve, secili ka ardhur ngë një botë veçante!
Biologjia konstaton se “krijimi e cilisia masterjale të njeriut ështe barabart me dhéun”

Alexis Carel’i sa mirë ka bërtitur botës:

- O njerëz zgjohuhuni ! O njeri i pa zbuluar!
 Kalendarët ne na tregojn se, po jetonim nën gjukimin e All-llahut. Kalendarët janë, atlasi i jetës sonë.

Njeriu që tek koshi i plehrëve krkon diçka, Gruaja që nëpër rrugë i mbledh letra e teneke, këto mund të jan të lumtur edhe mund të qeshin. Por:

Njeriu për të arritur në vendin e duhur, duhet të përballohet me vështirësira, edhe ky mund të realizohet në gradën që truri i magjinon një botë.

Me gjithë se nuk ka njeri pa tru, por po qe se ai truri nuk imagjnon donjë llojë jetese, ajo nuk vlenë fare.

Jeta dhe vdekja…shprastsinin ndërmjet këtyre dy pikëve e mbushin kalendarët. Bile dhe një jetë që kalon plot me brenga, edhe ajo i ngjanë ajsberkit (mali me akull)

43    PALLATËT DHE VARREZAT

Mendimi i sistemeve kapetalist dhe filozofia materjalist ka filluar të gjukoje edhe varrezave. Nëpër qyteta të mëdha, pasanikët edhe varrezët kan parcelizuar, varrët i zbukurojn me mermere me shume lloj lulesh. Kurse të varfërëve tek varrezët nuk mbeti vend,

Ah ishte shumë më mirë të ishte edhe mbrensira e varrëve si ana e jashtme. jeta që po jetonim në këtë koh, ne na tregon se përtej shpresës as një send  nuk po mbetë në dorën tanë.


Nga ky arsye një mendimtari Islam, pak para se me vdekë ekishte lonë amanet:

1-kur vdes, vdekjen tim mose lajmëroni nëpër xhamija që të ndiejn populli.

2- Drasët e varrit tim vendoseni të holla, që sa më parë të lirohet vendi tjerëve.

Ka dasht me thënë se: I vdekuri kur ka qenë i gjallë po qe se nuk ka bë detyrën ndaj All-llahu, apo ka devijuar, nuk vlenë tubimi i shumicave dhe drasët e trasha.  
Të pasurit, të mos ekishin okupuar varrezat duke ndërtuar varrët e tyre me mermere, pas 5 vjeteve të varrimit,  ka qenë e mundur në atë varrë ta varrosin një  tjetrin.

I varfëri kur ka jetuar ,më një anë për të ngopur stomakun ka qenë nevojtarë për një cep djathë, në anën tjetër kur të vdese ku të gjeje gjithato paratë për të blerë varrin. E kuptuat se materjalizmi po ndikon edhe tek varri. Shume njeri ndërtimin e varrit po mendon një gjëi dobishme. Shumë ishte më mirë ai njeri ti fale dy reqat namaz, se sa ta porusite që ta ndërtojnë varrin e tij.

Mënjë koh u pata ulër pran një varri dhë kështu mendova: “All-llahu nga dhéu eka krijuar trupin e njeriut, prap ai trup ishte bë dhé..”

Nga atij dhéu fletët, lulet, insektet e tjera sende po bhen… Njeriu krijuar nga dhéu: Shihe dhéun që duket pa vlerë, shihe fytyrën e njeriut, po  imagjinoj trurin dhe damërët dhe kockët e njeriut…Në atë momen më doli përpara një lule, sikur më thoshte doke bërtitur: “ Për të bëhesh besimtarë nuk ka nevojë të shkosh në vende të largëta, me mua mund të krahasosh dhéun. Shih siç nga dhéu mua më ka krijuar All-llahu, mund të krijoje edhe të tjera botra.”

Nga pikëpamja e fesë islame, lindja, vdekja, fejesa, darsmeja nuk jan të rëndësishme, Kurse mendimi materjalist njerëzit duke ndalur nga adhurimi, gjërave të parëndësishem shumë u aka dhënë vlerë, bile festimi i ditëlindjes dhe ndërtimi i varrezave ka marr hov.

Ndërsa me peshore të fesë islame për njeriun më e rëndësishmja ështe ta mësoje dhe ta kuptoje fenë dhe pastaj të vëje në pratikë ato që të ka urdhëruar All-llahu xh.sh..

Numrët kliko dhe vazhdo: <<< 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 >>>