Mos harroni se, bashkshortet që kanë pasur ekuilibrim, në grënien në veshmbathjen dhe në folurin e tyre, vazhdimishtë kan pasur mundësi të përjetonin lumturinë.

    Dotë thuani se: Në familjen a të gjithëherë gruaja e mbanë në dorë drejtpeshimin? Mjerishtë ashtu është.

Megjithë se si shpirtrisht edhe materjalishtë në familje burri është më i fuqishem, prap në çdo periudhë i moshës së tij mbanë  një anë e fëmirisë. Gruaja kur interesohet me burrin aq sa interesohet me fëminë e saj, burrin e robëron. Sepse burri vazhdimisht ka nevojë për gruanë. Ndërsa gruaja aq nuk ka nevojë për to

Gruaja po qe se ka dobësi në aspektin e “dashurisë” atëhere mund të bien e mundur. Por vetëm ajo pjesë nuk mund të gëzoje burrin, kurse nga ana e burrit mos plotësimi dëshirët e gruasë ajo grunë së tepri e shqetëson.

Me këtë kuptohet se, këto pallët po qe se nuk kan mundur të marin mjaft edukimin e fesë, kënaqësia e tyre bëhet për një koh të shkurt. Pra burimi i lumturisë së bashkshortore jo tjetërkënd por qëndron në literaturën e fesë islame. Sekretin e lumtërisë së tyreve ato mund ta mësojn nga feja islame. Këtë atyreve mund tua garantoje vetëm studimi. Se injoranca edhe për ksaj jete të shkurtër për njeriuë është katastrofë.

Dija e teknika që mbështetet tek Gjithëdija e Mjeshtrit apsolut, ajo zgjatet deri në përjetsi. Nga ky aspekti njeriu sa mund të mare pjesë aq mund të bëje suksesë.

Por mjerisht besimtarët nga dija e teknikë mbetën mbrapa edhe lumturinë bashshortore nuk po mundin ta gëzojn mjaft. Kurse disa nga të huajat me vetëdije po mundin të bashkjetonin lumturinë e përkohshem.

Hegel’i këhtu thotë: “Patjetër martohuni,  po qe se përballeheni me një gru të sjellshem mund të kënaqeni, po që jo mund të bëheni filozof.

Por prap po ju them se, siç në secilin aspekt edhe sekreti i lumturisë së bashkshortore është në fenë islame. Por atë duhet të mësjon duke kujdesur dhe hetuar, siç burri ashtu edhe gruaja duhet të përparoje duke mësuar shume sende që i duhen asaj.

Duhet të dijm se besimtarët nuk martohen vetëm për lumturinë e kësaj jete të përkohshem.

Nga ky arsye është se kurorzimi fetarë nuk është e pranueshem vetëm për këtë jetë të përkohshem. Duke kurërizuar po që thuani: Ne po dëshmojm se këto pallët pi bashkojm deri në fundin e jetës së tyre, ajo nuk është e pranueshme. Sepse kurorëzimi i fesë islame bëhet deri në përjetsi që, lumturia në të nuk soset kurr.     

Për ta vërtetuar këtë çështje do tua tregoj një ndodhi: Në kohën e fundit të parandorisë osmane, në1915 të kohës së luftës së famshëm të Çanakalasë. Në anadolli pau përfunduar lufta  ishte martuar një djalë i një fshatit të madhë më një vajz më të bukur të fshatit, pas një muaji të marteses së këtyreve djalin e thrasin në luftë. Djali para se të shkoje në luftë i thotë nusës: O nusja ime unë dotë shkojë në luftë por ty po të lo një amanet:

Të gjithë fshatarët edijn se ti ke qenë vajza më e bukura të fshatit, për këtë unë deri të kthehem nga lufta dua të mos dalësh prej shtëpisë, si thua a mundesh ta mbajsh këtë amanetin tim? Nusja i thotë: Hiç mos ke dert se nuk dal para se të vish ti nga lufta .   
     
Djali shkon e pas disa dite armiqt e mbysin e bëhet dëshmorë. Megjithë atë nusja duke vazhduar ta mbaje premtimin që i aka dhënë burrit të saj, nuk po del nga shtëpija.

Që tia japin këshillë vijnë iati i saj, vjehri, hoxha i fshatit dhe i thojnë oj bijë, buri ytë ishte bërë dëshmorë, ti mosu mërzit, por nuk ka nevojë më tia  mbajsh fjalën e burrit që të ka thënë mos del prej shtëpije. Ti je e re e mërzitesh që ta heqësh mërzinë apo dil nëpër fqini e afërmit, apo ta gjejm një vend të mirë e të të martojm. Nusja këto fjalë nuk i pranon dhe në këtë mënyrë e vazhdon jetën deri bëhet 70 vjetë. Në këtë rast për një punë të vetës në fshatë vjenë myftija e qytetit, atij ia tregojn gjendjen e ksaj grusë që të shkoje dhe tia jape pak këshillë. Myftija shkon e i thotë: Oj morta ime, përse ke bë kështu: Pas vdekjes së burrit nuk ka nevoj dhe nuk je i detyrumë tia mbajsh premtimin që ia ke dhënë burrit.

A edini gruaja e zgjuar çfare fjalë i thotë myftisë: Hoxh efendi unë me burrin tim nuk jam martuar vetëm për kënaqësinë e kësaj jete të përkohshem. Unë me to jam martuar që të përjetojm lumturinë e xhennetit, unë pa dyshim besoj se me mëshirën e All-llahut në xhennet do të takohem me burrin tim që ka dhënë shpirt për All-llah. A e patë se besimtari i vërtetë me çfare qëllimi martohet.

                4   GJENDJA E BESIMTARIT

Fizjologjia njerëzit i hulumton së bashku me kafshët.

Metë vërtetë njeriu në shume sende ngjaon me kafshët. Qarkullimi i gjakut, ushqyarje, arritje, shumëzimi e tjerë…

Kurse edhe morali i disa njerëzëve i ngjanë moralit të disa kafshëve. Sigurishtë edhe po shihni se shume të ritë si macët pau kurërizuar po martohen, kurse disa tjerët si delmja që kullotë nëpër arët e huaja, pa e zgjellur a është hallall apo haram hanë e pinë.

Numrët kliko dhe vazhdo: <<< 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 >>>