Njësoj edhe muslimanet duke nënshtruar urdhërave të fesë islame vehten e qesin në shesh se çfare janë.

Meqë jeta e secilit është si një botë veçantë, megjithë se vendi i veglave ështe të njëjtë, prap asnjëri nuk ngjanë me tjetrin.

Njeriu duhet të jetë realistë, atëhere duhet të pranoje se nuk përjetohet jeta që shihet nëpër filma, nëpër libra apo që imagjinon. Jeta e njeriut që po përjeton është një e vërtetë që, me to mund të bëje te dy jetet xhennet, pra edhe këtë jetë edhe jetën që eka përpara. Ne duke përjetuar “principin e Falenderimit të apsolutshenm” ndaj Bamirësi vërtetë, secilin ngjarje që godat në kokën tanë, duhet të dijm një vërejtje e All-llahut. Momentet e përjetimit për ne që jan nga një shans, ato ti përdorojm duke kërkuar kënaqësinë e All-llahut. Sepse secili ka për të dhënë llogarinë e jetës së tij.

19      BESIMTARI DHE MATERJALISTI

Materjalistet në vendin e Emrëve të All-llahut duajn të gjejn tjera fjalë Në vend që të thuajn bamirës thuajnë: Humanist, natyrë e hyjni”dhe tjera…Këto fjalë kur e shikojm duke kujdesur e shohim se  sasia e këtyre jan shumzuar. Këto nuk duajn ta përmendin Emrin e All-llahut.

Sepse njeriu po që e përmend emrin e All-llahut, menjëherë zgjohet dhe e sheh se në univers janë sistemet e All-llahut. Ai All-llah edhe ne naka sjellur fenë Islame.  Kurse sistemi i njeriut është tjetër, i All-llahut ështe tjetër. Kush nuk don të kaloje në sistemin e All-llahut nuk don tia përmende Emrin e All-llahut.

Në këtë dynja që po jetojm, sendet po kundërshtojn njëri me tjetrin. Sepse  as një çëshjes nuk i dihet vlerë kur nuk ekziston diçka kundra tij. Siç vlera e ditës dihet kur bëhet nata edhe të mira vlersohet kur e përballon me të keqen, e tjerë…Njësoj edhe mosbesimi është kundra besimit. Ata që friksohen të thuajn All-llah, kan marur frikë, nga arsye se shumë vjetë djemt e nipët e tanë po studjojn në shkollët e sistemeve të laike, nëpër shkolla në vend që të thuajn All-llah, po thuajnë natyra dhe shumicën e nxënësëve të shkollës e bënën natyralist. Për sosjo- komunizmin nuk po bëjm fjalë, ndërsa edhe nëpër shtete të laike të muslimanëve të mos ishin  komunitetet fetarë që ato me finansime me kontribute të shumellojëshme përpiqen që ti ndihmojn besimtarëve kudo që janë në botë. Të mos ishte këto shoqata  ishte bërë katastrofë për besimtarët.

Kurse si natyra edhe lëgjët e natyrër All-llahu ika krijuar. Kur shohim çfaredo krijesën, shumë gabim është të mos mendojm për Krijuesin e tij, ato kush i shikon vetëm për vehten e tyre ai zemrën eka të verbër. Kush nuk mendon që edhe zemra sheh ai nuk po dinë se ka  devijuar.

Kurse jo vetëm fetari, bile edhe kush ështe larguar nga feja detyrohet të bëhet mirë. Sepse populli, të keqin nuk po don. Ndërsa në të gjithë peroudhën e historisë së njerëzimit, njerëzit fetarë kanë arritur përsosshmerisë. Provë kulturë dhe principet e mirë janë prodhimi i fesë islame. Shihni se ato   janë vlerat të tanët botëkuptimta. Bile dhe nevojet sosjale të muslimaneve edhe në ditën e sotshme përhapen. Ngaqë Humanizmin mohuesët kan imituar prej fjalës bamirëse po përhapet si një rrymë. Por ne qoftë se besimtarët nuk pratikojnë përsosshmerinë e fesë islame dhe ne qoftë se humanistet bëjnë suksesë, atëhere feja islame bien në rrezik. Sepse njerin e mirë secili e don. Me këtë po kuptojm se, besimtarit nuk i mjafton vetëm teoria, atë me sinqeritet duhet të vëje edhe në pratikë, që të ndikoje edhe tjerëve.

Kuptimi i bamirësit ështe njreriu të bëhet besimdrejt e mirëbërës . Kurse përveç njerëzit të keq çdo send është i mirë, i dobishem. Pemë e perime, ajri, uji dhe dhéu jan sendet të dobishem edhe disa kafshët për njerëzit janë krijesa të dobishem. Lopa as kujt nuk i bën dëm. Nga mishi, nga qumshti, nga viçi, bile edhe nga plehi i saj njerëzit bëjn dobi. Shumë pak janë ato njerëz që sa lopa mund të bëhen humanist.

Por lopa nuk i ndanë, i bën mirë edhe njeriut të  mirë  edhe të keqit. Kurse një njeri i  mirë, po qe se bën mirë njeriut të keq, ai nuk mund të shkoje në xhennet. Për të bërë te dy jetet xhennet, duhet ti pengosh njerëzit nga e këqja dhe duhet t’i dalësh zot njerëzve të mirë.

Në shume shtete jeton rryma humanitare këto nuk kan lidhje me fe. Sepse besimtari kur bënë mirë, bën me besim që të shpërndaje krijesave mirësitë e All-llahut, atij Ai ika dhënë, pa menduar që të mendjemasdhsohet ndaj atj që ika dhënë. Ndërsa çdo musliman për jetën e tij përveç parimeve të fesë islame, uk pranon as një parim tjetër.

Mohueset që ta hapin mendimet e tyre në vendin e dijetarëve të fesë islame , e lavdrojn filozofët e tyre. Bile Shkenctarin e mjeksisë “Ibni Sinasë” ia kan ndru emrin dhe ia kanë bë “Avi Cenna” se mjeksia, pa librët dhe principët e tij nuk mund të qëndroje në këmb.

Tani potë thuash: “O ju musliman bëhuni krishterë” as kush nuk e pranon? Por ngaqë me prish është e leht, me përmirësu është vështirë, mendimet e krishtereve dhe traditat e tyre ngadal ngadal po na imponojn, se  të mos bëjsh adhurim dhe ti plotsosh dëshitët e veseve epshore pi vjen mirë atij që nuk ka mund të forcoje besimin dhe të mare asrimin e duhur të fesë islame.

Sot të huajat ekan qëllimin kryesore, muslimani të mos thuaje All-llah. Në vendin emrit të All-llahut prodhojn shum fjalë të pakuptimt dhe mundohen ato të vendosin në vendin e Krijuesit Madhërishem. Sepse në Fjalën All-llah ka magnetizëm. Sepse një njeri kur thotë All-llah, i lidhet All-llahut, atëhere ai ka besim e lidhje ndaj Krijusit të universit. Në këtë rastë kuptohet se ai ka hyrë në pallatën e fesë Islame.

Bile një njeri edhe meqenë injorant e pa kulturën e fesë, kur thotë All-llah momentalishtë tek ai lulëzon mëshira, fillon ta ndaje të mirën nga e keqja, fillojn të arrijnë cilësitë e tij, që të bëhet njeri i arritshem. Një besimtarë që thotë All-llah ai nuk përjeton vështirësitë e kohëve të boshe.

Vendin e fjalës Allah nuk mund të zëje asnjë fjalë tjetër, as fjala zoti as hyjnija, përveç fjalës së All-llahut nuk mund të lartsohet as kush, njerëzit vetëm me “Lailahe illa-llah Lailahe illa-llah” mund të lartsohet në devotshmerinë.

Fjala All-llah njeriun e lidh për fenë islame. Për këtë kush ikë nga feja islame, ai ka ikur nga fjalës All-llah.

Ata që ikun nga feja islame, vehten e tyre kanë hedhur më një batakun që nuk ika hije e njerëzimit dhe rrokullisen me ferma, e përta humbur mendjen kalojn jetën nëpër pijetore. Muslimani siç nuk pajtohet t’i shkyhet Kur’ani-Musafi i tij. Njësoj edhe humanisti largohet nga feja dhe nuk pajton të largohet nga jeta e tij çfrenua.

Muslimani siç i del zot sexhxhades ( teshe që falet mbi to) edhe humanisti i del zot donëve të shkurta që noton me to nëdeti.

Pra çka ka mbrenda në qyp edhe jashta qypit ajo ka kulluar. Njeriu çka mendon ajo nuk qëndron fsheht, del në shesh. Mendimet e njeriut jetën e tij kompletojn. Mund të themi siç mendimi që i ndikon jetës, njësoj edhe jeta ndikon dhe e shëndron mendimet e njeriut.

Çfare do idetë boshe që janë imponuar nga të huajat, ato në jetën e njeriut e tregojn vehtent.
20   NJË BISEDE ME VAJZA TË REJA

Numrët kliko dhe vazhdo: <<< 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 >>>