Kur themi “Lailahe Illa-llah:” them  më nuk shkoj pas komuniteteve që kan devijuar, megjithe se jetoj me ta, unë duhet ta përjetoj urdhërat e fesë sime, se unë po besoj se pas vdekjes kam me dhënë llogarinë e jetës sime.
 
Kur themë “Lailahe Illa-llah:” Dua të themë se: Në çfare do vendi të jam All-llahut do ti përkulem. Sepse besoj se, çdo send Ai ika krijuar, ato Ai i ushqen, Ai ua jep jetë, Ai ia mer shpirtat e tyre. Meqë fonkcionet e Tij në çdo vend shkëlqejn, në çdo vend Atë dota adhuroj. Në xhami duke u bërë si melaqe nëpër tjera vende nuk do të bëhem dreq.

Me Ati fjalë tëbukur dua tëthem: Unë po besoj se ai ma përpunon zemrën, Ai ma qarkullon gjakun, Meqi Gjukimi i Tij është në çdo vend edhe unë në çdo vend duke vërtetuar Njësimin e Tij doti përkulem urdhërave të Tij

       33    ALL-LLHU NE NA MËSOJ SI TË ADHUROJM ATË

All-llahu me profetin e tij ne na mësoj si të adhurojm Atë. Në këtë rastë duke pasuar rrugën e Profetit kush i përjeton sunnetet, do të thotë: Ai po nënshtrohet urdhëreve të All-llahut.

Dijetarët e fesë islame ne nakan mësuar si të përjetojm sunnetin e Profetit a.s.m.. Këtu po kuptojm se muslimanët ngjasin ushtrisë: Aty ka grada, pozita, titulla, ecili duke ushtruar ta mësoje detyrën dhe të përjetoje. Në këtë mënyrë dalin në shesh nivelët e besimtarët të vërtetë. Të kujdesemi se gradët e besimit janë shumë, fillojn nga grimca e atomit vazhdon e shkon deri tek dielli gjigande.

Nëpër detrët nganjëherë bëhet dallga të mëdha, këto jan shkak për ngjarje të mëdha.

Fytyra e tokës vazhdimish ështe plotë e përplot me dalga-valë që ato ne na sjellin katastrofa të mëdha.

Besimtari  kur shikon me syza të besimit e sheh se asnjësen nuk është krijuar bosh. Bile edhe veprat ngatruar lëvizin më një rregullsi. Në këtë rast edhe vetë mbështetet në rregullin fesë, përpiqet çdo lëvizje  e fjala e tij të përputhet me urdhëran e fesë, atëhere edhe traditet e tij bëhen adhurim.  

Siç anijet kur përballohen me furtunë e stuhije afërohen në breg deti. Njësoj edhe Besimtari kur përballohet me vështirësira, mbështetet në strehimin e Krijuesit Madhërishem.

Kush nuk e përjeton fenë ai nuk ka donjë pikë mbështetje të fortë.

Bregdeti i anisë së jetës ështe feja islame. Besimtari që të shpëtoje ka nevojë të hyje në kalan e sunnetit të profetit Muhammed a.s.m..

Besimtari edin se edhe kundërshtarët e fesë islame ekzistojn për ta përsosuar për të lartsuar fenë. Sepse çdo gjë me kundërtën e saj vlersohet. Nuk duhet të harojm se: Bubullimet e vetëtimet e pranverës, janë shkak që të arrijn fletët gjelbëra dhe të lulëzojn lulet me ngjurët e ndryshme me erërat e këndshme.

Kundërshtimet njëri tjetrit i shërbejn besimtarit. Besimtarin në kokën e tij kur e godasin ngjarjet e ndodhjet, si sëmundje, skamje, shpifje dhe vdekjet, atëhere ai vehtes duhet të kthehet me këtë pyetje: All-llahu im me këto ndodhi që më mëprovon, duhet tëhetoj e të mësoj se prej meje çka po kërkon?

Sepse për njeriun çdo ndodhi është një vërejtje

Fonkcioni I All-llahut Edukatorë tek njeriu me dy lloj vehten e tregon: Njëri çdo sendin e krijon me ekuilibër e harmoni, Fleta e  plepit ndryshe, fleta e arrës ndryshe. Maca nuk mund të rritet sa luani, erërat nuk mund të fryjnë sa të duajn ato. Bile edhe termeti e dridhë aqë sa i urdhëron All-llahu xh.sh.

Besimtari beson se në secilin send ekziston një masë e harmoni dhe e vazhdon jetën duke përpiqur që të mos veproje pa masë. Me këtë ekuilibrim jeta e tij hyn në harmoninë e duhur.
 
Njeriu duhet të mbroje masën, pra as nuk duhet të gëzohet shumë, as të brengoset jasht mase. Njeriu nuk duhet të bëhet lojra në dorën e dodhive që u vijnë në kokë.
All-llahu njerëzit i edukon me fenë islame. Masët e më të bukura të edukimit dhe hollëpamësia ështe në fenë islame. Çdo popull për vehten e tij eka një sistem të edukimit veçante, Kush largohet nga edukimi i fesë islame dhe e pranon një tjetër edukim, ai ështe larguar nga edukimi i duhur.

Sot në sistemet edukimit të njrerëzore, po që se ka donjë grimc “edukatë” këto janë malli i fesë islame. Por edukatën fetarë të ngatrosh me edukimin e Francës  është rrezik, ai ty të garanton një rrezultat që nganjëhet dukesh edukum nganjëherë jo, që për besimtarin ajo është një katastrofë që nganjëherë bëhesh i kulturum nganjëherë jo. Sepse Besimtari mos kulturës nuk mund të thotë kulturë. Kjo për besimtarin është një dëm i madh.  

Morali mirë del nga edukata. Besimtari beson se ka nevojë të edokohet me moralin e Kur’anit famëlart

Për njerëzimin ështe shumë një dëm ajo kur moralin e shohim në rrethin e ngushtë dhe njerëzit e këqi kur ladrojn nëpër ambiente të gjerë.

Besimtari vetëm për vehten e tij nuk ka marur hollpamësinë nga feja Islami, kurse moral që eka maru edhe tjerëve duhet të mundohet tua ndihmoje. Një besimtarë që nuk mbanë një gajret sa njerëzit e këqi, ai i ngjanë pasanikit që arkëte e ekan futur në dhé.

Mesimi është trimri. Sepse besimdrejti nga as një send nuk trembet. Vdekja që është dëmi më i madh për ateistin, për besimtarin është një fitim i madhë. Sepse vdekja atij i  bëhert shkak që të fitoje lumturinë e përjetshme. Po që i dëmtohet malli, eze vendin e sadakasë.

Pastaj besimtari sipas gjukimit të All-llahut vepron, kur e shikon gjendjen e njerëzëve e kupton se edhe qarjet e qeshurit mbrenda sistemit të univerzale, janë vepra individuale. Individet sa mendojn ve, nuk janë aq pa mvarur dhe i lirë. Liria e pakufishme është për njerëzit që kanë devijuar.

Meqë Gjikimi apsolut është në dorën e Allahut, athere robi duke u lutur, prej Tij i kërkon ti plotsoje nevojët që ka, ndërsa lutje nuk bëhet vetëm me gojë edhe me vepër duhet të kerkojm. Besimtari kur shkon tek mjeku me gjendjen dhe me mend All-llahut duhet të thuaje: “O Shiruesi Fisnik shërom.”

Pastaj nga All-llahu duhet ti lutemi me gjuhën e ndërgjigjes që Ai ne na përpunon zemrën na qarkullon gjakun Atij duhet ti ilutemi duke thënë: “ O Edukatori im më sjell të qëndroj në pikën  që je i kënaqur Ti.”

Numrët kliko dhe vazhdo: <<< 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 >>>