Duhet të pranojm se shumë pak janë ata që  e pranojn gabimin e vetvetes. Sa vetë janë ata që kthehen nga veti që ti shohe gabimet e tyre? Sa vetë po mund të thotë: “Gabimi është te unë.” Për njeriun aka donjë send më i dobishem se të përpiqet që të shpëtoje nga bataku i pëlqimit vehten,  me këtë mund të shpëtoj edhe nga bataku i mendjemadhsisë? është për të habitur se ato njerëz që jan të prishur, më tepër e pëlqejn vehten. Kurse një pakicë dhe jan për të uruar ata që janë arkitekti vehtes që me thjerëz e heton të gjeje gabimet e vehtes.

Vështirë eka të shpëtoje ai që eka kapur stuhija e interesit dhe shijet e veseve epshore, këmbët e tij janë përmbi akull rrëshqasin andaj e këndej. Këto nuk mund të ndërprerësh. Jo secili, por shume vetë që janë munduar ta shpëtojn shoçin edhe vehten e tij eka kapur furtuna.

është vepra e dijatereve që për një trandafil u shërbejn njëmirë ferrës. Idealisti i vërtetë ai është që përpiqet ti shpëtoje të tjerët. Kjo dynjaja është plot me gjëra, që kundërshtojn njëri me tjetrit, Çdo gjë me kundërtën e saj jeton, vlera e secilit send dihet me kundëtrën e saj. Të mos ishin njerëzit e këqi, a ishmi mallzuar për njerëzit e mirë.

Bota e jashtme të përgjithëshme që është plotë me ankthe të papëlqyeshem, nuk pranon ndërhyrjen e individualit.Mos me komunitete individualisht duhet të përpiqemi që të shpëtojm.

Kurse bota e mbrendshme është e kundërta, njeriu kur vehten e tërhiqë në vetmi, atij i hapen portat e reja të arritjes.

Botën e mbrendshme kush e konsideron më i vogël se ai e jashtme, Ai fare nuk ka provuar ta hape atë derë             
 
A e dinë se çfare është ai bota e mbrendshme? Ai është një gje sikur plehi kur shëndrohet e bëhet trandafil. A keni parë fidanin e trandafilit? Unë në rrënjit e tij ia qita pleh, atij u hapen gonxhet të bukura. Plehi u shëndru dhe u bë trandafil

    Shihe trandafilin: Trupi i tij i drurit plehin pe shëndron e pe bën trandafil. Edhe vetë pe sheh botën e jashtme të trandafilit në të vërtetë dru! Por kur ta kthejsh kokën e ta shohësh botën e mbrendshme, dotë habitesh duke menduar si u bënë plehrët trandafil. Hapi sytë e shih pislëçet e plehit dhe errërat e këndshme të trandafilit. Tek plehi a mund të gjesh ngjyrët e bukura të trendafilit? Këtë përveç All-llahut kush e bëri?..

    Ato që mbjellin lule nëpër varrët e dashamireve të tyre, A pe dinë se trupi i kufomës u bë pleh?

    Shpirti ështe mbjellur në saksinë plotë me pleh…

    A trandafili ?

    Nuk dihet, Mund të bëhet edhe ferrë. Se një kopështari kur hyn në kopështin, Po që e mbjellë gru nuk bihen ferra.

    Kurse edhe trandafili ka ferra!

    Cili ka mund të bëhet evlija pa luftuar me harama?

    Epshi është proni i secilit. Ai ashtu një send është që, Njeriun mund të bëje edhe një dreq, kur luftosh me ta mund të bëhesh edhe evlija. Çdo send  sipas përdorimit e mer vlerën e sa, pra kush arrinë trandafila, atë nuk dëmtojn ferrët.
 
    Për ty miku më i madh kur bëhet All-llahu…Atëhere ti po që se nuk ecë në rrugën që të çon tek Miku, rruga të bëhet plot me ferra.

    Rugët e mbrenshme kur nuk lidhet me ato të jashtme, atëhere nuk dihet se kush ku po shkon? Këto maqina, këto njerëz ku po vrapojn, ti përçfare je nëpër rrugë? Duhet ta zgjidhësh këtë promlem se është rrerziq për ty.

    Të qëndrosh mes botës së jashtme dhe të mbrendshme është ankthë përmbi ankthë!

    Botën e mbrendshme kur ta soditesh nga xham’i i akullit, sendet nuk mund të shohesh real.

    Feja islame është atlasi i botës sonë e mbrendshme. Që ta konstatojm vendin tanë dhe të caktojm pikësynimin,  nga ky atlasi duhet të nxerim planët dhe skemët e ardhshmerisë sonë.

    Njeriu, mes botës së tij të mbrendhme dhe të jashtme patjetër duhet të vendose një harmuni, përndryshe njeriu jeton si mbrenda këmishës së një çmenduri.

Masa dhe harmonia është malli i islamit, besimtari nuk mundet pa to.

Organët e tanë punojn me masë e harmuni… Adhurimet e tanë regulluar sipas masëve të kohës. Pra secili send duke qeni i regulluar më një ekuilibrim, patjetër edhe njeriu nuk mund të mbetet jasht kësaj.

Feja islame në pallatin e rruzullit toksorë një rregullore. Për njeriun një fe i përsosur është feja islame, që të mor largohen nga rregulli, antarët e tij duhet të jan të kujdesshem. Po që jo, atëhere nuk kemi drejt të lavdrohemi me fenë.

As kënd nuk mund të përmirësojm deri sa nuk përmirësojm vehten. Njeriu po që se nuk është i përsosur, ai  të përpiqet me tjerët, përngjanë sëkur kur shelqi e lavdron mollën. Sa është e pakuptimt iati duke pinë cingare, djalit të thuaje: “Mos pinë duhan.”

Njerëzit pa u ndalur përpiqen të përmirësojn tjerët, po të kishin përpiqur pak edhe të përmirësojn vehten, atëhere çdo send ishte hyrë në rregull.

Numrët kliko dhe vazhdo: <<< 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 >>>