Tani a ka mundësi  që, ne ti besojm fjalëve të filozofëve të Europës që duke parë se: “Era nga asgjësendi po krijohet.” Kurse erërat kanë ekzistuar edhe më parë, por ne para se me pasë hundën ato nuk e kemi ditur.

Njësoj ajo ështe edhe për të verbërin, i verbëri dritën e sheh por ngjyrë nuk ka parë. Ndërsa edhe më parë kanë ekzistuar sendet që i verbëri nuk ika parë, edhe zërat kan ekzistuar por nuk ika dëgjuar i shurdhi. Njësoj ekzistojn edhe sendet që ne nuk i shohim edhe ato që nuk e dijm dhe nuk kami dëgjuar që janë në botën e mos ekzistences.

Që ti shohe syri ynë ato sende , veshi për të dëgjuar ato zëra, për të kuptuar ato, mendja nuk na mjaftonte ne. Ne shum pak kemi marë pjesë prej tyre

Ekspertet e Europës të degës së biologjisë dhe të anatomisë kanë theksuar se njeriu eka të kufizuar sipërfaqen e shikimit, bile edhe frakanset e dëgjimit.

Domethënë në këtë botë  që po jetonim po ekzistojn edhe tjera botra, por ngaqë ne nuk po dëgjojm dhe nuk po shikojm, ato tërësishtë ekemi hedhur në një botën që nuk ekzistojnë.

Me mikroskopa e teleskopa shumë sende  epamë. Me vegla elektronike i zgjudhum shumë sekrete.  Por nuk mund të dijm sipërfaqen e magnetizmit dhe të elektrikit. Para 200 vjete në mos ekzistences që kanë qenë aeroplanët, kompyterët dhe veglat e optikës, sot janë në çdo anë, Por në ato kohra askush nuk ka besu që ka mundësi të bëhen.

Fund Nuk kemi zotsi ta humbim as një atom që eka krijuar All-llahu dhe nuk kemi mundësi të krijojm as një atom që nuk e shohim as me sy.

Mos ekzistenca kundërshton me ekzistencen, All-llahu është Pa Parafillimt dhe Pa mbarim dhe fonkcionet e Tij jan të apsolutshem, që e konceptojn çdo gjë, secili send është prodhimi i këtyre fonkcioneve. All-llahu ësht Ai që ka mundësi t’i shëndroje botrat. Kurse ne ngaqë nuk i shohim ato i quajm se nuk janë.

9   LETRA E NJË VAJZE

Zotri shumë herë kam filluar të të shkruaj një letër që ta çoj ty e t’i tregoj dertet e mija , por as njërin nuk kam mundur të përfundoj.

Unë jam një vajz e re. Mjerisht kushedra e qytetrimit familjen tim me gjithë mua mori mes dy krahëve të tij. Iati im ubë një sekret e problem që nuk munda të të tregoj.

Me iatin nganjëherë bisedojm çështjet e fesë, por kur pinë dehja atë e shëndron dhe e humb njerëzimin dhe vendin e  realitetit që ka pasur më parë, dhe bëhet dhe e merr formën e një personi tjetër që më nuk dinë çka po fletë, Pra rregulli i familjes sonë aq ështe  prishur që, nuk di si të ju tregoj. Në këtë rastë vehten e konsideroj i vetëm.

Çfare është rinia atë nuk pe di, në mbrendësinë timën është një zjarr që atë nuk po mund të shuaj. Anijen e imagjinatës tim nuk po mundi ta drejtoj. Nganjëherë vehten e gjej nëpër fqini, nganjëherë nëpër dëfrime. Këto mua nuk po ma kënaqin zemrën. Unë nuk po mund t’i ngjasë shoçeve të mia që të dëgjoj muzik e të vrapoj pas djemve, këto sende mua nuk po më kënaqin. Unë po mendoj se ajo që kërkoj unë është tjetërsend dhe më duket se vetëm ajo ma shuan zjarrin që mbaj në mbrendësinë tim. Anija im don të hyje në një tjetër bregdeti. Lotët e mija nuk pomë rrjedhin për dashnorët kalimtarë, ato kërkojn dashnorin e vërtetë. Nganjëherë atë e gjej tek një luleja, nganjëherë tek shiu që bien. Unë po dua ta duaj Krijuesin që ka krijuar këto bukurije. Jam i bindur se vetëm kur plotësohet ky dëshira im atëhere mund të shpëtoj nga vetmi. Për Atë të jetoj, për Atë të mar frymë, Atë të ndiej në zemër… Dua të lëvëzi në rrugën e të krijesëv të Tij të më  të bukur në rrugën eHz. Muhammedit a.s.m.. Tani po ju pyes juve, a shumë jamë duke kërkuar, a po kërkoj diçka jasht mase?

Disa njerëz të rrethit tim më quajn se po teproj. Mua pomë shqetëson ajo që jam NJERI dhe nuk po mundi tia japi hakun e njerëzimit. Me këtë unë po besoj se nuk jam duke kërkuar diçka jasht mase.

Më tregojn se parandej muslimanët si me roba ashtu edhe me moral kishin pasur dallim nga krishterët apo nga antarët e tjera feve. Tash ajo shumë u shëndruar. Kur këqyri vehten në pasqyre duke pyetur vetës po themë: “Unë a jam besimtare” kurse nuk kam kurfarë dallimi nga njerëzit e Europës, si lëvizja edhe veshmbathja ime shum po përputhet me ta, prej tyre nuk më ka mbetur kurfarë dallimi.

Ndërsa unë duhet të kam dallim prej tyre. Sepse jam një vajz Muslimane. Që ky zjarri mua po më djegë. Me gjithë se nuk e di dhe nuk e njoh atë jetë që dua të jam, por jam dashnori i saj.  

Dua të dij çfare është Islamizmi? Cili është muslimani? Për muslimanin a mjafton vetëmse të falët dhe të agjeroje? Unë po mendoj se muslimanizmi nuk duhet të kufizohet  vetëm me këto. Për muslimanin duhet të janë edhe tjera sende, por unë ato nuk pi di.

Çfare është ajo sekreti që disa dijetarët e fesë Islame ika bërë dashnor i ksaj sekreti?

Më duket se do të shpëtoj kur dota kryej gjimnazën. Se shumë kam shpresë se pas taj do të arrij qëllimit që më ngrihen pengesa për ta, se që moti imagjinoj të mbulohem.

Shumë jamë ftoht nga studimi. Sepse në shkollë arsimtarët çdo ditë duke hedhur gurë fesë islame duajn të më bëjn një vajz e mohues. Mësuesi po thotë: Të huajat po hypin në qiell, të tanët akoma po debatojn njeriu aka prejardhen prej majmuni ajo. Para disa dite në landën e filozofisë mësuesi nadha një libër dhe tha: lexoni këtë libër që të dale në sheshë letërnjohtimi i juaj. Pra që të bëhemi ateist kishte nevojë që ta lexojm atë libër.

Mendoni se shkollët çfare form kanë marur. Kursa shkollët janë për të shpëtuar rininë nga injoranca dhe të marin kulturën e duhur të njerëzimit. Unë duke mos parë mjaftë muslimanët që po jetojn fenë, në anën tjetër mësuesi po përpiqet që tërësisht të na hedhe jasht feje.

Numrët kliko dhe vazhdo: <<< 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 >>>