NGA ERDHI NJERIU KËTU?

Fillimi i njeriut është bota e shpirtrave
Pastaj atë e ndërtoi me tulla të qelizave

Trupi i tij filloi të ndërtohet në errësirë
Me ndihmën e All-llahut doli në hapësirë

Nëntë muaj u lartsuar shkell pas shkalle,
Kur lindi nuk pati as këmishë, as sandale.

Ai këtu ka ardhur për një qëllim të madh,
Duhet të përpiqet për një jetë të bardhë.

Kur u lind i gjeti dy çezme qumësht,
Ato as nëna s’i ka bërë, as tjetër kush.

Ato i përgatiti All-llahu që të krijoj ty,
Duke ditur se s’ke dhëmbë koret mi thy.

Ti këtu je i dërguar me një pikësynim,
T’i përballosh sprovat e me dhënë provim.

Të gjithë qeniet këtu, ty të shërbejnë,
Këtu të gjitha krijesat sa ti nuk vlejnë.

Duhet të përgatitesh trupin të ndriçosh.
Nga errësira e injoranca të shpëtosh.

Mund të lartësohesh edhe përmbi engjëjt,
Edhe të rrëzohesh më poshtë se kafshët.

Përdore vullnetin, hapi sytë e mos e humb,
Duke qenë njeri të mos shkrihesh si ndonjë plumb.

Ke mundësi të fitosh lumturinë përrallore,
Edhe të rrëzohesh bash në jetën shtazore.

Mëso dhe plotësoji kushtet e njerëzimit,
Që të mos meritosh dhembjen e dënimit.

Për mëkatet e tua pendohu sa je gjallë,
Po qe se të shkon jeta, çka mund të bësh vallë?

Dije se xhehennemi është i përhershëm,
Përpiqu të mos vuash torturën e tmerrshme.

O vëlla i dashur, hapi shumë sytë,
Përpiqu e mos e humb jetën e dytë.

Se atje ty ose të pret lumturia e xhennetit,
Ose do të përballesh me ndëshkimin e ferrit.