O VËLLA I SËMURË!

O vëlla i sëmurë kurrë mos e këput shpresën,
Ti vazhdo duke forcuar tek All-llahu besën.

Se Zoti ty të provon me shumë lloj fatkeqësi,
Që të lartësohesh, përballesh me vështirësi.

Ekzistenca nuk varet vetëm nga kjo jetë,
Se ti ke ardhur që të zbulosh shumë sekrete.

Meqë nuk u kujdese për moshën që të shkoi,
E çfarë mund të tregosh për jetën që të kaloi?

O vëlla sëmundja jote është një adhurim,
Shumë vlen dhe të ndihmon për mbarim.

I shëndoshi nuk kujdeset, e humb pasurinë,
Ato duke mos vlerësuar e meriton ferrin.

Sëmundja për besimtarin është si sapun,
Për t’i larë mëkatet, ai shumë mirë bën punë.

Shëndetit, i shëndoshi nuk ja di vlerën,
I sëmuri jeton dimrin, me qejf e pret verën.

Ti Përpiqu që të durosh dhe kurrë mos u anko,
Duke radhitur vuajtjet kujt mos iu shkarko.

Pa kujdes e harxhove të gjithë atë moshë,
Duke shpenzuar kapitalin nëpër vende bosh.

Këtu ke ardhur që të arrish një rezultat,
Mos harro se sëmundja për ty është një fat.

A s’është dëm, ti ike pa dhënë prodhimin,
Ti me duart e thata ta presësh përfundimin.

Mos iu tremb vdekjes se ajo është çlirim,
Kot e kanë ata që thonë se është mbarim.

Besimtarin vdekja e çon drejt në xhennet,
Mohuesin tortura e zjarrit atje e pret.

O vëlla! Sëmundja për ty është një mirësi,
InshaAll-llah të shpëton nga shumë ligësi.