O ju besimtarë! Në tregimin e parë e morët vesh se sa dëm i madh është armiqësia me vëllain tënd besimtar. Duhet ta dish se si armiqësia edhe ambicia, për unitetin e besimtarëve është një së¬mundje e dëmshme. Dijeni se ambicia brenda gjë¬rave të gjalla është shkaku i varfërisë, i sëmun¬djeve dhe i mizeries. Këto sjellin mjerimin dhe fatkeqësinë. Jeta e çifutëve është një dëshmi e mjaftueshme për këto që thamë. Ata më shumë se popujt e tjerë, po sulen pas interesave të tyre, duke vlerësuar të mirat e kësaj bote. Kështu ata bëjnë një jetë poshtëruese dhe të mjerë. Ambicia në jetën shoqërore të bashkësive dhe në jetën individuale, ka një ndikim negativ dhe shkatërrues. Kështu duhet të mbështemi në ndihmën e All-llahut dhe të ushqehemi me parime të larta, si ato që janë shkruar më sipër. Duhet kuptuar se edhe drurët frutorë, kanë nevojë për një lloj ushqimi që të gjallërohen. Ato duke u ushqyer vetë, ushqejnë fë¬mijë më shumë se sa kafshët. Pse kafshët sulen me pangopësi mbi ushqimin e tyre dhe e arrijnë me shumë vështirësi? Drurët frutorë që mbështetet në ndihmën e All-llahut ushqehet me lehtësi. Qëniet e dobëta dhe të pafuqishme, duke u mbështetur tek Furnizuesi, kërkojnë rriskun dhe e marrin me leh tësi. Egërsirat që sulen me ambicie pas ush¬qimit të ndaluar, me mundim të madh mund të ngopen. Kjo tregon se:

– Ambicia është shkaku i mjerimit.

Bindja ndaj All-llahut xh.sh. është një arsye e Mëshirës së Tij. Në të gjithë botën, çifutët më shu¬më se popujt e tjerë vërtiten me ambicie të madhe pas fitimeve, duke menduar më shumë për jetën e përkohshme. Nuk mund të bëjnë hajr nga të ardhurat që fitohen me kamatë. Rrëmbejnë disa prona që s’u përkasin, pastaj marrin dënimin me përmbytje dhe shkatërrime. Kjo tradhëti tregon se: Nga ambicia vjen shkatërrimi dhe humbja. Një njeri ambicioz është gjithmonë në humbje. Ndodhi të shpeshta, bëhen shkak për të përmendur këtë fjalë të urtë:



Po qe se mallin e do shumë, atëherë kërko nga All-llahu me bindje dhe jo me ambicie. Që të kuptosh më mirë ç’është humbja me ambicie dhe fitimi i bindjes, po ju parashtroj këtë shembull:

Dy vetë kanë hyrë në dhomën e pritjes së një padroni. Njëri thotë me vete: Të mos na lërë për¬jashta, do të jemi të kënaqur edhe sikur në këmbë të rrimë, vetëm brenda të na pranojë. Edhe në vendin e fundit të na ulë, për ne është nder. Tjetri duke e quajtur veten me të drejta të barabarta me padronin, kërkon të ulet në karriken e qoshes. Ai ngul sytë me ambicie, në vendin më të lartë me qëllim që të ulet atje. Zotëria e dëbon, duke e urdhëruar të ulet në vendin e fundit. Ky edhe pse nuk mbeti jashtë, në vend që ta falenderojë zotë¬rinë, zemërohet me të. I pari i nënshtruar, hyri dhe u ul në karriken më të fundit. Me këtë veprim fitoi mëshirën e padronit. Zotëria e ftoi atë në një vend më pranë. Në këtë rast duke u lartësuar pozita e tij edhe kënaqësia dhe falenderimi i shtohet.

Pra kjo botë është vendi i gostitjes nga i Gji-th¬mëshirshmi. Faqja e tokës është një sofër e Më¬shi¬rës së All-llahut xh.sh.. Format e furnizimit dhe të Mirësisë janë shkallë-shkallë, siç kemi treguar më lart.

Bile edhe në punët e vogla, shihet ndikimi i ambicies.

Shembulli i parë: Dy lypës, njëri që i vardiset atij askush nuk i jep dhe tjetri që është i qetë dhe e shpreh varfërinë e tij me urtësi. Këtij të fundit i jipet nga dhembshuria dhe ngaqë ia fitoi mëshirën dhënësit.

Shembulli i dytë: Natën kur nuk ke gjumë, kur shtrihesh për të fjetur, duke e kërkuar atë me insis¬tim, ai largohet më tepër, por po e prite të qetë, mund të të zëjë.

Numrët kliko dhe vazhdo: <<< 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 >>>