Në jetën e kafshëve nuk ka adhurim. Kurse jetën e besimtarit adhurimet e drejtojn. Adhurimin kush e konsideron vetëm falurit e namazit dhe agjerimet, ai nuk ka mundur ta njohe fenë. Por ne po qe se i zbatojm vetëm kuptimet e ajeteve të sureve të shkurta që i lexojm kur falim namaz, atëhere del në shesh kuptimi i adhurimit.

Kafshët nuk dijnë çfare është e kaluara dhe e ardhmja. Ato nuk janë si njerëzit ato nuk i shqtëson as pendimi i kohës së kaluar as mos sigurimi i kohës së ardhshem. Nganjëherë nëpër degët e drurëve i shohim kur bashkohen shpendet, më pas  fluturojn dhe çdo send soset për ta.

Kurse njeriu nuk është i tillë, ai në tërë jetën e tij që ka kaluar donjë ngjarje e keqe nuk e haron kurr. Njeriu me aeroplan mund të flutroje por nuk është shpend. Kaluari i shume njeriut është si një arë bosh që prodhimin eka çu uji. Ndërsa ai edhe ardhmerinë e tij mund ta shohe katastrofë. Pra këto janë shkaqe që njeriu nga jetës së tij nuk mund të mare shije që të shijohet.

Për këtë arsye mohimtarët që ta harrojnë  kaluarën dhe shqetësimet që do të përballohen në arshmeri, vehten e jepin në pije, në bixhoz apo në dëfrime boshe dhe ngaqë po kalojn ditet dhe po afërohet dita e fundit, ditë e natë përpiqet që t’i plotësojnë veset epshore dhe vazhdojn jetën duke helmosur me haramët që ato janë mjalt me helëm dhe e helmojn  vehten e tyre .

Kurse nuk janë pakë ata njerëz që duke qenë fruta e universit, duke mos ditur vlerën e dhuratës që ështe njeri,  kur burgosen nëpër burgje apo duke pritur shirimin nëpër spitale derise edhe nëpër shpitë e tyre kur i sodisin shpendët thuajn: Ah shumë ishte më mirë të ishim edhe ne shpend.

Kultura e sotshem duke ndarë njerëzit nga adhurimi  përpiqet  t’i zbrite në nivelën e kafshëve. Poqe se nuk zini besë, shihni në shume shtete të Europës, në vend që t’i risin fëmi, i risin dhe kënaqen duke kaluar jetën me qenë. Sepse ateisti në këtë jetë nuk po mundet të kënaqet as sa një zogu i malit, sepse atij iu ka ngulur përpara vdekja atij i thotë hajde hajde!..
Ndërsa zogu nuk i nevojitet as robaqepsit, as avukatit, as inxhenjerit, as shoferit. Kurse ekonomistet e shteteve të sotshëm duke hapur dyrt e shpenzimeve deri në fund, nevojet e njerëzve nuk po plotësohen kurr.

Sepse nevojet e njerëzve po qe se nuk ekuilibrohen me peshoret e Islamit, atëhere njeriu nuk mund të zotroje as qetësinë e një kafshe.

Ja pra adhurimi-ibadeti për njeriun është shkaku i lumturisë per te dy jetet dhe adhurimi i realizon edhe punët e njeriut të ksaj jete, atë e shtynë të përparoje dhe adhurimi është një kontakt i fort mes Krijuesit dhe robit të Tij.

Nëtë vërtetë njeriu aq mbanë një pozitë të lartë që, ai ëhtë nderi i të gjithë krijesave. Që të vërtetoje këtë lartësinë e tij, vullnetin duhet të përdoroje në rrugën e fesë islame. Atë vetëm forca e fesë ka hipur përmbi kafshët.

Njeriut ngaqë është dhënë një aftësi përmbi tërë krijesat, ai mund të bëje vepra të ndryshme, pozitiv dhe negativ. Ai po qe se vullnetin nuk e përdoron simbas urdhërave të fesë islame, mbetet pa marur rezultatin e krijimit të tij njerëzore. Sepse njeriu kur nuk i pranon burimet e ligjit të fesë, atëhere dëshirët e lakmitë e tij e ngatrojn të mirën me atë të keqen. Tek njerëzimi po qe se vetëm drejtësia nuk realizohet bëhet katastrofë

Nga ky arsye është se i mençuri bën dobi nga mendimet e përgjithëshem, që ajo mendim është drejtësia e fesë islame. Kush ëshë i mençur dhe don të bëhet i përsosur sa përsosshmeria e universit, ai i mbështetet fesë islame dh shpëton.

Themeli i fesë islame është Kur’ani dhe hadithet e Profetit Muhammed a.s.m. këto i pasojn mendimet e dijetarëve të famshëm  të fesë islame

Pra feja islame mbështetet në kushtetutin dhe ligjeve të tij të pamohueshem. Sepse feja islame ëhtë një fe me libër. Në këtë rast besimtari jo injorant por duhet të bëhet dijetarë.

Tek besimtari kur bashkohen adhurimi me dijen, atëhere dobija bëhet e madhe. Besimtari kur qëndron larg nga dija, atëhere adhurimi i tij mund të bien në nivelën e padobishem. Kuptimi i një hadithi është kështu: “Ta kërkosh dijen ndaj All-llahu është më i dobishem se namazi, agjerimi dhe haxhi nafile dhe nga lufta që bëhet për hirën e All-llahut.”

Gjendja e besimtarëve të sotshem që ligjerojn si hoxha kur ligjeron në xhami dhe nuk zbatojn, është nga ligështia e besimit. Besimtari po që se nuk i zbaton kushtet e fesë islame, atëhere antarët të feve tjerë fare nuk zbatojn. Ja pra një fe që nuk përjetohet humbet.

Pra feja islame që është si dielli, kur nuk zbatohet shuhet. Atëhere vendin e fesë islame, të tjerët e mbushin me errësirët e feve pa pranuar dhe ideologjitë boshe. Pastaj duhet ditur se ka filluar nata, më nuk mund ta ndash të drejtën nga e shtrembëta.

është një e vërtetë se besimtarët nuk duajnë të bijnë në këtë gjendje, por mjerisht disa përpiqen t’i rrëzojn ato.

Besimtarët kur zgjohen dhe e kuptojnë se të tjerët po mundohen ato të qesin përjashta fesë islame. Pastaj seriozishtë zgjohen dhe ngjiten për fenë e tyre por bëhet vonë.
Pra besimtarët kur përjetojn fenë islame, atëhere çdo gjë hynë në formën e muslimanizmit.             

Numrët kliko dhe vazhdo: <<< 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 >>>