Forcët e armiqëve doljën nga ligështësia ynë, në këtë rast armiqt filluan sulmet  përmbi shtetet e dobëta. Nganjëherë po dëgjojm që donjëri ka vdekur prej këtyre që mbanin cilësitë pa vlerë, kurse ato jo tash por që motë kanë vdekur nëpër rruga.

Domethënë: “Njerëzit po vdesin.” Ndërsa shumëherë lëvizin por jan të vdekur, sepse:”Ekan mbytur njerëzimin e vetvetes.” Kurse vdekja e këtyre për popullin është një çlirim.

Kur i shoh këto të ritë në rrugë, më vjen shumë keq. Të ngratët nuk po dijnë se, ditët e sotshme janë rrënjët e ditës së nesërmit, ndoshta trupi dhe degët e luleve të nesërmit lulëzojn përmbi këto rrënjët dhe dotë arrijn fruta përmbi këto lule.

Ma tregoni nëpër rrugë që jan kalbur këto rrënja, cilin  fidanë mund të arrijnë përmbi vehte, cilin dru mund të arrijnë që të jape frutë. Kurse duhet të dijm se, në zjarr e qesin ato dru që nuk bëjn frute.

O djali ri! Edhe ne po dijm se, sporti, futbolli e piknika jan haqet e tua, por edhe ato duhet të janë nën peshoren e mendjes. Të marësh frym, të pijsh ujë, të ngrënësh bukë, këto të gjitha bëhen me masë. Ti si mund të konsiderosh vehten pa masë, si mund të lëvizesh kokë boshe.   

Or Vëlla! Prindërit e tu, fqinitë e tu mund të jan  fajtorë, ti edhe shkollën mun të mos duash, por ty duhet të të dhimbset vetja. Këto sende për arshmerinë tënde përveç dëmi fare nuk të sjellin.

Asnjë njeri nuk mundi të zotroje donjë gradë duke shëtëtur nëpër rrugë. Për njeriun nuk ika hije të rritet si plepi në rrugë.

Të huajat duke gjetur rrugë që të përsosen. Besimtarët që po poshtrohen dhe po shkilen nëpër rrugë, në këtë çështje çfare sebepi mund të bëhet, përveç dembellukut.

Ato djemt që ecin nëpër rrugë dhe nuk ngopën lojes, nuk bëjn tjetër, vetëm se i thirin armiqt atyre duke thënë.”Ecni e shkilna ni ne.”

Në rruzullin toksorë që u shumëzuan njerëzit, atyreve fare nuk i mbeti vlera. Njerëzit nuk pi mbysin vetëm  armiqt, ndërsa shume shtete njerëzit e popullit të tij pau tërhiqur pi mbytë. Përshembull me miliona njerëz që ika mbytur Stalini, Ai qafiri nuk lejonte as një lopë të prehet për kurban.

Njerëzit pa vlerë dynjanë e shkatruan, atyre nuk i mjaftoj të tjerët edhe vehten e zhdukën, Dynjanë në atë gjendje e sollun që, njeriu nuk po don të jetoje në të.

Ah djemt e rrugës, njerëzit pa punë dhe fëmija e shtatëdhjetë vjetëve, që gjoja e vlerësojn kohën duke luajtur nëpër tavulina. A ka mundësi njeriu të vrapoje aq përkundrejt vehtes të ike drejtë shkatrimit?

25     DJEMT IMITOJN PRINDËRIT
 
Njeriu kur shikon me vëmendje e sheh se të gjithë ushqimet e tij jan krijuar nga dhéu dhe janë të vdekur.

Tëgjithë pemë e perimet po krijohen nga dhéu, ato njerëzit dhe kafshët i hajnë, në këtë mënyrë po vazhdojnë fiset. Domethënë dhéu duke shëndruar po bëhet njeri. Në këtë mënyrë më mërë kuptohe kuptimi i ajetit që thotë:”Ne ju krijuam nga ballti.”

Të gjithë gjallesat me 16 elemente po ushqehen, këto 16 elemente pa mangësi ekzisrojn tek dhéu. Ky do thotë se, krijimi i perimeve, të kafshëve dhe të njerëzve është nga orgjinali i dhéut. Nga kjo e kuptojm se, meqë këto krijesa janë nga dhéu, këto kur vdesin prap dotë bëhen dhé.

All-llahu aq është i madh që, nga dhéu po krijon perimet e gjalla, athere megjithë se njeriu kur vdese bëhet dhé, por Ai All-llahu që nga dhéu i thjeshtë ka mund të krijoje njeriun, prap Ai Fuqiploti këtë frutën e universit për të dhënë llogarinë e jetës mund të krijoje.

Ai All-llahu që në lukthin tanë i ngjallë griniet. Patjetër edhe njerëzit të vdekur dot’i ngjalle.

Para njëqind vjetë ku kemi qenë edhe pas njëqind vjetë aty dotë shkojm.
Pas dhjetë vjete që do të linde një fëmi, sot është dhé.

Njeriu kur të mendoje në tokë mund ta shohe njeriun, ai edhe në Kur’anin Famlart çdo send mund ta shohe dhe ta kuptoje.   

Ai All-llahu që i krijon miljarde qelizë prej një qelizës së vocër që atë qelizë vetëm me mikroskop mund ta shoshe syri, prap duhet të mendoni se njeriut sa është i afër Ai All-llahu që me një qelizë në mitrin e nënës i regollon organet e njeriut.

Trupi i nënës është një fabrikë që prodhon tjera fabrika. Tani krijimin e këtij mrekulli a është e mundur tia jipësh një krijesës së tjetër. Nëna nuk është krijuesi i fëmisë së saj, por vetëmse është një perde ndaj Mjeshtrisë së Gjithëdijëshem.

****
 
Foshnja në momentin që vjenë në këtë botë, në atë moment foshnjes që të bëhet rëzk nga nëna e tij fillojn ti rjedhin dy çezme qumështi, që për fëminë ajo është ushqimi më i mirë.

Përmenjëherë mushkënjitë e bardha të fëmisë lidhë kontakt me atmosferin, sytë me dritën, veshtë e tij me zërin. Këto vepra të mrekullueshme nuk ke mundësi mi dhënë rastisisë.

Besimtarët kur i lind fëmija, atij duke caktuar një emër, në veshin e djathë këndojn ezan, në veshin e majt kamet, ky gjendje u vëren atyre që “ky fëmi nuk është me moshë të gjatë:” Pra moshe e njeriut aqë është e shkurt sa ndërmjeza e ezanit dhe kametit qëi kënduan fëmisë duke lindur. Ne qoftë se duani të  bëni te dy jetet xhennet, braktiseni haramët, binë në vendë urdhërët e All-llahut xh.sh.

Në të vërtetë mosha e njeriut ështe shumë shkurtë, si pend i zogut që po fluturon e po ikë.

Për të falur namazin e sabahit nëna nga shtrati që nuk po mund të ngrihet, por për të qetësuar fëminë e saj, pa thënë of qa më gjeti, disa herë pe prish gjumin e po ngrihet.

Numrët kliko dhe vazhdo: <<< 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 >>>