Ka dotoruar në universitetin Pennsilvania. Në Kin’ën ka punuar si doktor. Në universitetin Saint Johannes ka qenë ndihëmsi i profesorit. Në Amerikë është antari bashkësisë operatorëve. Në profesinë e tij ka bë shumë hulumtime dhe ka shkryajtur shumë libra.

Unë kështu dua të përgjigjem pyetjes që mbanë ky libri: “Unë pa fare dyshimi saktësisht i zo besë All-llahut, por këtë besim nuk ekam që ka rrjedhur vetëm nga logjika ime. Përkundrazi profesia e degës sime maka vërtetu dhe maka forcu besimin.”

Kur pata filluar të studjoj mjeksinë dhe duke hetuar histologjinë dhe tjera pjesët të organizmit dhe indet që bëhen tek njeriu, u habitesha kur i mësojshim vjetrimet dhe vdekjet e indeve dhe ato vende nuk mbeteshin bosh përmënjëherë krijoheshin të tjera inde. Këto na tregojshin me sqarime të materjes. Mjerishtë të gjithë këto metoda duke atribuar materjes e harrojsha të kërkoj ndihëm nga All-llahu.

Unë duke punuar si operator më një spital një ditë në spital erdhi një gru që u dhimbeshin kockët e korrizit, une seriozisht u përpiqa që ta shëndoshi grunë e plakë, ishte për tu habitur se nuk kaloj shumë didë gruaja u shëndosh pasi që u shëndoshë erdhi vajza e saj me gjithë burrin, vajza mua nuk më tha por nënës së saj ekishte thënë që dota çojnë te azi pleqësh, pasi që nënës ekishte thënë vajza këto fjalë, nuk kaloj gjysëm ore infermiere frikë më thiri vrap shkova kur shkova çka me pa plaka kishte vdekur.

Kjo ngjarje shumë më ndikoj tek unë. Thllësishtë më tronditi dhe vetëmevete thashë, Ky plaka potë kishte besuar All-llahut dhe jo djalit po të ishte lidhur për Atë nuk ekishte zhdukë vehten dhe nuk kishte vdekur. Pas taj mua mu forcuar besimi se është një All-llah që çdo gje Ai eka në dorë, studimi im anën e çdo sendit të materjes ma tregonte, Pra diduritë e mi të shkollës tërësisht kundërshtonin me besimin tim tek All-llahu. Atëhere nuk mandoja se materja me besimin tek All-llahu kan lidhje njëri me tjetrin.

Ky gruaja e plakë e ngrata pati shpëtuar nga sëmundjet pati rehatu trupi saj. Por ne atë moment eshkputi shpresën nga jeta dhe e humbi shpirtin. Sepse shpresën tërësishtë pati lidh tek vajza e saj. Në momentin që nga shpinda e tij u hoq vajza iu rrëzuan tërë shpresët e saj. Nëvende se të përballohet me jetën ajo u përballuar me vdekjen. Profeti Isau sa mire ka folur: “Njeriu kur e humb shpirtin, atëhere atij çka i vynë pasuria e botës.”

Unë saktësisht e kuptova se shërimi i vërtetë jo vetëm në trupië materjalë, por përtakishte nevojë ti shërohet edhe shpirti i saj . Që pas kësaj kohe u detyrova që dijenitë e mi të operimeve mjeksore ta vendosi pran besimit tim ndaj All-llahun, këto mendimet e mi të mjeksisë kur do të kishin mbështetjen e fort tek Allahu rezultati do të ishte shumë më mirë. me këto parime unë dotë kisha mundësi të mjekoj shpirtin e njerëzëve së bashku me trupin e tyre të organike. Vetëm në këtë mënyrë mundësha të bëj suksesë në mjekime. Pasi që mendova shumë e kuptova se si dijenit e mi mjeksore edhe besimi në All-llahun jan dy themele të fortë që filozofia moderne të mjeksisë këtë duhet ta mare si parim themelorë.

Të ju them drejtën unë që kam arritur në këtë përfundim, kjo e jemja fare nuk kundërshton me mjekime moderne, as me aspekte psikologjik. Istatistiken ne na tregojnë se nëpër spitale të qyteteve mëdhë të Amerikës që vijnë të mjekohen sëmurët të ndryshme, ankesa e pjesës së madhe vjen nga sëmundje psikologjik, prej tyre që vijnë të mjekohen as gjysma nuk mbanin sëmundje organik, por ato shpirtrisht janë sëmurë. Edhe këtë të ju themë sëmundja e tyre nuk është vetëm imagjinatë por sëmundja e vërtetë është e tyreve. Nëkëtë rast mjeku që doti mjekoje ato, pran dituritë mjeksore duhet të zotroje edhe besim të fortë dhe hollëpamësi shpirtrorë.

Shtrohet pyetje sot çka është shkaku themelorë i sëmundjeve shpirtrore dhe nervore ? Në kohën tanë që ka marur hov sëmundjet shpirtrore-depracione, në themelin e këtij sëmundje çfare shkaku flenë?
Po mëkate, hakmarje, frika, krizë, shtypje, dyshime në kokë, ambicie dhe egoizmi. Shumë na shqetson gjendje që Doktori specijalistet në shume raste sëmundjeve psikologjikë-deprasjoneve mbesin pa suksesë, shkaku nuk është tjetër vetëm se duke mjekuas sëmurit nuk ua japin vakcinën e besimit tek All-llahu tek Krijuesi i vërtetë të tyreve.

Duhet të pranojm se fetë kanë zbritur për ti mjekuar shpitin dhe zemrët e njerëzëve. Këto sëmundjet që i radhsa nuk mund ti mjekoje ilaçi i barnatorëve vetëm besimi she shpresa tek Ai . Sepse Ai me fuqinë e tij ka ditur se do të kemi kësisoj sëmundje dhe eka përkatitur edhe barnët syperiore. Megjithë se psigologët duke thënë ky nuk shirohet embydhin derën e shërimit, të sëmurëve çelësin e kësaj sëmundjes All-llahu ua jep atyreve. Fanatizmi nuk duhet të pengoje të kërkojmë shërim prej barnëve që ika parashtruar All-llahu. Bile dikush edhe tëna pengoje ne na jep All-llahu çelcët çelësit e tyre kur i mbështesim tek Allahu..

Që të kuptojmë mirë çështjet, nga All-llahu duhët të kërkojmë ndihëm. Ne duhet të trokisim derën e Tij që të na fale mëkatet e tanë. Vetëm këtillë mun të mbështemi tek Ai që tëna falë gabimet. Rruga e shpëtimit për atë që e pranon gabimet e tij, All-llahu ia shëndritë zemrën e tij me shkëlqimet e dritës së tij. Në këtë mënyrë ai mun të shpëtoje nga frika. Nëpër zemrët e tanë kur ze vend dashuria e All-llahut, mun të largohemi nga këqijët dhe mikatet.

Unë duke përparuar në shkencët materjale të mjeksisë, ndjeva nevojë që të armatosem edhe shpirtërishtë, vetëm kështu unë mund ti mjekoj pacientet e mi që kërkojnë shërim tek unë. Por njeriu po qe se largohet nga Krijuesi i tij ai në jetën e tij asnjëherë nuk mund të bëje suksesë.

Sëmundja e lukthit ulçer’i nuk është si thuajnë të tjert nga grinie. Lukthi i njeriut ka lidhje me zemrën e tij. Për këtë duke mjekuar sëmundjet e lukthit të njerëzve, më parë duhet të mjekojnë zemrën dhe nervët e sëmurit. Ne, që të shpëtojmë nga armiqt, si shembull duhet të marim Profetet. Ne kur na pastrohet zemra dhe bëhemi të sinqert ndaj All-llahu atëhere e kapim rrugën e shërimit dhe shërohemi. Zakonisht kur mjekojm shpirtin e njerëzëve, Duke shëruar shpirtin pran anti acideve, sëmurit duhet tia këshëllojmë që të detyrohet të besoje.

Shumë sëmundjet psikologjik jan që tek ato frika luan rolin e madhe. Kur shirohet frika e sëmurit mjekimi lehtësohet. Shërimi i frikës ndryshe nuk bëhet vetëmse kur i realizohet besimi i sëmurit tek All-llahu. Me këtë shumë shpejtë mirret rezultati i shërimit.

Këtu nuk kemi mundësi ti përmendim tërësisht ato që shërohen duke besuar All-llahut. Unë ato çështje ikam sqaruar në një vepër tjetër. Bile edhe në veprën tim që quhet “Shëndeti po gufon” kam shkruar se në psikologjinë dhe në mjekimin sa është e rëndësishme besimi tek All-llahu.

Është pa dyshim se, një organi i njeriut ka arritur në majen e përsosshmerisë sepse atë jo i dobëti e i pafuqishmi, por atë eka krijuar vetëm All-llau i madhëruar.

Me këtë poe përfundoj përgjigjen e pyetjes, “Ja pra në univers ka një All-llah…” Unë atë në shume vende kam parë. Ai është që i shëron kockët dhe zemrët e thyer.

30.

SHPENDET DHE LULET

Prof. Dr. Celil Hamar
( Biolog)

Ka doktoruar në universitetin Bourdeau, ka qenë Profesori biologjisë në universitetin Sainte Louis. Ka dhënë mësim edhe në universitetin Haissburiy.

Në botra të shkencëve ka ta kthejsh kokën e shoh rregullin e harmoninë e Krijuesit të lartë e të lartëve. Ne secilin krijesë e shoh shembullat të lart të Krijuesit.

Më një ditë kur nxenë dielli, kur ec në një rrugë plotë me pemë dhe kur sodis krijimin e luleve të bukur e sheh Krijuesin. Vëje veshin zërëve të shpendëve. Nguli sytë në krijimin drurëve. Vallë në shortimin e luleve kush i detyron insektet të vrapornë në ndihmën e luleve që në tjetrën vitë që të bëhen me erë më të këndshme, qelizët e luleve ato të shortojnë me pluhra të tyreve shumë të vogla. Pra shumë pluhrat e luleve insekti e vendosë në organin femrore të lulës, nganjëherë ajo hynë në vezën e tyre, me këto punime formohen farërat e tyreve, këto veprime a është një gjë rastisisht? Kjo a nuk është një gjë e logjikshme? Kur e shohim këto ligje e sisteme të mrekullueshme a nuk duhet të bsojmë Krijuesit të tyre. Shpendi a pse kemi qef ne të dëgjojmë zërin e saj këndon a? Apo Krijuesi e dinë që ne kënaqemi duke dëgjuar ato zëra dhe për atë eka krijuar ato dhe atyre atë zë uaka dhënë?

Në fytyrën e tokës shpendët e panumërta këndojnë dhe me zërin e tyre të bukur Zotin e tyre e lavdrojnë. Por veshtë e tanë të shterpë nuk e kupton kuptimin e zërave të tyre. Në fytyrën e tokës mirësitë dhe dhuratët e panumërta të All-llahut janë shtruar për njerëzit, por njeriu i ngrati, nuk i sheh këto.

A do të thuajm dijnë vetë këtyre veprave të krijesave të pa mend. Duke thënë kështu a do të shpëtojm nga kësaj pyetje që duhet të dijmë realitetin. Padyshim është se ky përgjigje është e mangët. Njeriut i duhet ti lulëzoje ajo besimi që ai nga krijimi mbanë atë, Ajo mund tëlulëzoje vetëm duke studjuar e hetuar. Ndërsa a nuk është më mirë të thuajnë të gjithë gjallesat mund të mësojnë nevojet e tyre me atë forcë që atyre All-llahu ua ka dhënë. All-llahu të gjithë krijesat më një ligjë caktuar të Tijën ika kriju ato. Kurse ne tërësishtë nuk kemi mund ti mësojmë ato që na duhen ne.

Unë i besoj All-llahut dhe e pranoj se fuqia e Tij arrinë çdokënd Universin Ai eka kriju Ai e drejton. Jo vetëm kaq. E pranoj se Ai më një kujdesi syperiore i pason tërë atomët që veprojnë tek njerëzit.

Ky besimi i fortë tek unë nuk ka ardhë vetëm nga prodhimi i kulturës së Katolikëve të Amerikës, pran saj këtë besim mua më ka garantuar studimet dhe provët e mia shkencore. Në besimin tim luan rolin e madh të vërtetat që janë në univers. Ato më çmendin dhe në botën tim e ndjenjëve shumë më ndikojnë.

Numrët kliko dhe vazhdo: <<< 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 >>>