RINGJALLJA

PARATHËNIE

Es-selamu alejkum ve rahmetull-llah!

Është më se e vërtetë dhe e padyshimtë, se gjersa ek¬ziston jeta, ekziston edhe fundi i saj vdekja.

Me këtë të vërtetë njerëzit dhe të afërmit e tyre janë duke u ballafaquar që kur është krijuar jeta mbi tokë. Kur mendon ndarjen përfundimtare, ai tmerrohet ngaqë i duket se pas saj do të bëhet shkatrim për to.

Për këtë arsye, si për të pasurin dhe për të varfërin, si për besimtarin apo mosbesimtarin, problemi që shtrohet është se çka do të ndodhë pas vdekjes.

Jo vetëm për fenë Islame, por edhe për të gjitha fetë e ndryshme që kanë zbritur nga Krijuesi i Gjithësisë, Ringjallja zë vend të rëndësishëm.

Kjo do të thotë se: Besimi në Ringjalljen pas vdek-jes, është në themel të të gjitha feve të zbritura.

Avicena (Ibni Sina) dhe shumë njerëz të shquar, kanë thënë se: Çështja e Ringjalljes është një trans-metim. Aty logjika paralizohet dhe mendja e njeriut atë nuk mund të ta shpjegojë dot.

Dijetari i madh Bediüzzaman Said Nursi ka mundur t’i bëjë një analizë të mprehtë problemit të Ringjalljes, të cilin asnjë dijetar Islam, nuk ka mundur t’i afrohet.

Me ndihmën e All-llahut dhe ngushëllimin e Kur’a-nit, ai i ka bërë një ekspertizë të hollë dhe të veçantë këtij problemi, duke dhënë argumente të qarta dhe bindëse.

Bediüzzaman Said Nursi, ka dhënë shembuj kon-kretë, që të bindin për Ringjalljen dhe jetën e mbrapme.

Ringjallja për Krijuesin e Madh është aq e lehtë, saqë ngjan sikur del prej njërës dhomë tek tjetra, ose nga njëri fshat tek tjetri, apo nga një qytet tek tjetri.

Me ndihmën e All-llahut të Gjithëmëshirshëm dhe vetëm me Hirin e Tij, këto vepra brilante po i paraqiten sot popullit shqiptar. Veprat e Bediüzzaman Said Nursit, janë bërë të njohura në të gjithë botën, ai i vuri vulën këtij shekulli. Veprat e tij janë përkthyer në më shumë se pesëdhjetë gjuhë të botës, për vlerat e mëdha dhe autentike që përmbajnë.

Në guhën shqipe u botuan gjashtëmbëdhjetë frang-menta të këtyre librëve, që njëri prej tyre është libri Ringjalljes që e keni në dorë, ku analizohet dhe argu-mentohet në mënyrë të përsosur tema e Ringjalljes pas vdekjes.

Falenderojmë Zotin, që pa shumë vështirësi më dha mundësinë të shqipëroj këto pjesë, për dobinë e popullit shqiptar.

Jemi munduar që duke bërë shqipërimin e këtyre veprave, të ruajmë thelbin e ideve të autorit dhe nuk e dimë se sa ia kemi arritur këtij qëllimi. Më tepër i jemi referuar thënies; më mirë pak se sa aspak.

Ne na lumturon fakti që këto libra brilantë do t’i ketë në dorë për t’i lexuar populli shqiptar. Ato gjithashtu gjenden edhe në internet në shumë gjuhë të botës dhe shqip në faqen  www.albnur.com

Shpresojmë që lexuesit e mi të nderuar, të më falin dhe të jenë tolerantë, për ndonjë gabim që mund të më ketë shpëtuar aty këtu. Kam marrur guximin t’i përvishem kësaj aventure, vetëm e vetëm prej dashurisë dhe respektit që kam për vëllezërit e mi myslimanë shqiptarë, kudo që janë. Se Nuk është një gjë e lehtë shqiprimi i këtyre librave që orgjinali i tyre është në gjuhën osmane dhe i shkruatr më një stil interesante që ka raste një fjali përmbanë komplet faqen e vëllëmesh.

Por gjithmonë dhe kudo që kam qenë, si shtyllë të punës time kam pasur hadithin e Pejgamberit i cili thotë: “Kush nuk interesohet për vëllazërimin mysliman, nuk është prej tyre”.

Duke dëshiruar me gjithë shpirt dobinë e këtij libri them: “Prej nesh shërbim dhe përpjekje, prej All-llahut sukses!”

Ues-selamu alejkum ue rahmetull-llah!

Shqipëruesi

FJALA E DHJETË ( )

(Tema e Ringjalljes )

Vërejtje:

Të vërtetat e fesë Islame sa janë të logjikshme aq janë edhe të përshtat¬shme për t’u kuptuar me lehtësi dhe mirë, prandaj shembujt janë shkruar në formën e përrallëzave. Domethënia e tyre jepet në fund. Ato nuk janë thënie imagjinare, por kanë një bazë të vërtetë dhe të argumentuar)



O vëlla, nëse do me të vërtetë që ta kuptosh se si do të ringjallemi pas vdekjes, në të folurën e thjeshtë të popullit, atëhere shiko dhe dëgjo së bashku me nefsin tim.( )

Një herë e një kohë, dy vetë kanë dalë për të shëtitur në një vend si parajsë. Vendi ku soset ishte i shkretë dhe i boshatisur. Dyert e shtëpive dhe të dyqaneve ishin të hapura. Pronat të braktisura dhe të pambrojtura.

Duke parë këtë situatë, njëri nga shokët si të ishte në mall të vet, mbush thasët me ç’ti zinte dora.

Lakmia e tij nuk kishte të sosur. Duke parë që ai po sillej si i babëzitur me pasurinë e tjetërkujt, shokut të vet nuk iu durua dhe i tha:

— Çfarë po bën kështu, mos mor se do të dëno¬hesh. Me paturpësitë që po bën edhe mua dashje pa dashje më përlyen. Ky mall e ky vend ka një zot, megjithëse populli dhe fëmijët janë larguar prej këtej. Ndoshta ata janë detyruar të shkojnë në ushtri, apo të punojnë angari.

Tani prona e tyre i ngelet shtetit në mbrojtje. Mos kështu, vazhdon me ngulm shoku, duket se këto prona tani nuk i mbikqyrë njeri. Dora dhe kontrolli i shtetit është i pranishëm edhe këtu.

Pastaj ai vazhdon përsëri: “Mbreti në çdo vend ka nëpunësit dhe korierët e vet. Çdo veprim i yti nuk ka mbetur pa rënë në sy, prandaj më mirë dorëzohu vetë! Me kokëfortësi, lakmitari e kundër¬shtoi shokun e vet kështu:

“Kjo nuk është pasuri e shtetit, është pa zot. Ndoshta është pronë vakuf dhe kush të dojë e si të dojë e përdorë. Prandaj mos më detyro të tërhiqem prej këtyre gjërave e sendeve të çmuara. Ato që thua ti, unë nuk i shoh me sytë e mi. Po si pashë unë nuk i besoj”.

Ai vazhdoi gjatë me argumente fillozofike për ta bindur shokun e vet, për drejtësinë e mendimeve të tij. Pastaj filloi grindja.

Ja cilat paraqiste si argumente mendjelehti:

“Kush është mbreti në këtë vend? Unë nuk njoh këtu asnjë mbret!”

Shoku i mirë dhe i urtë i thotë: “Një fshat pa kryeplak nuk bëhet, as edhe një gjilpërë pa një mjeshtër nuk bëhet. Po nuk pati një shkruajtës, një shkronjë s’ka se si të shkruhet. Çdo send, çdo gjë që shikon dhe prek ka një rregull. Si ka mundësi që Gjithësia e tërë këtyre gjërave të ketë një rregull kaq të përsosur pa ekzistuar një Zot. A nuk të du¬ket se kjo nuk është një punë e lehtë sa ç’e mendon ti? Kjo pasuri e madhe duket se vjen me vagona (Shënim) nga ana tjetër e fshehtë. Në të ka plot gjëra të vyera dhe të shijshme. Ai zbrazet këtu, shkon e vjen përsëri. A mundet të kryhej kjo pa pasur një Mbifuqi, pra një All-llah?! Vulën e kujt kanë këto shpallje e lajmërime, këto mallëra e pasuri? Sigu¬risht që ka një Zot një Krijues.

Në çdo anë të fshatit e shikon se si valviten fla¬mujt? Edhe këto parrulla që ti s’denjon t’i lexosh e t’i kuptosh, patjetër dora e një Zoti i ka vendosur. Ti nuk mundesh të lexosh dot në gjuhën e Kur’anit, me shkronjat e fesë Islame. Më keq akoma, ti nuk pyet as njerëzit e ditur për të mësuar t’i lexosh dhe t’i kuptosh. Literatura perëndimore (europiane) të ka verbuar plotësisht.

Ja mesazhi im i Madh, vazhdon shoku i mirë: “Vitet ndërrohen dhe pranvera si një vagon i stër¬madh vjen nga ana e pasme e depos së ushqimeve. Ajo sjell çdo gjë që i duhet njeriut.”

Numrët kliko dhe vazhdo: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 >>>