Për muslimanin është farz të mbroje këto pesë sende, për të mbrojtur këto pesë sende, qoftë burrë apo gru, po që dha shpirtë bëhet dëshmorë.

Fisi që vazhdon me këto dy gjini. Martesa e tyre me kushtet ligjore është hallall. Forca epshore e mashkullit është më i fortë se e femrës. Megjithë atë për besimdrejtet të te dy pallëve mbrojtja e nderit është shumë e rëndësishme dhe veçanërishtë në këtë  kohë All-llahu shumë është i kënaqur me ata që për besimtarët bëhen shembulltore.

     Sot femrët që po mundin të përjetonin fenë, janë nën mbrojtjen e babait, të burrit apo vëllait të madh.

    Por në këtë kohë që mëkatet po na sulmojnë si stuhitë  apo lumenjet e mëdha, mashkullin as kush nuk është duke mbrojtur, për këtë mashkulli më tepër ka nevojë të lidhet dhe të mbështetet tek All-llahu i madhëruar.

    Shumë mashkullit fetarë gruaja nuk i ndihmon që të shërbeje fesë. Gruaja sa të duaje le të bëhet fetarë, ia e pakson shërbimin në fe, disa gra në donjë degë të fesë përparojn me adhurim, në shum dega tjerë mbesin mbrapa. Kjo edhe burrin e saj e lëkund nga rruga e mesme.

Megjithë atë janë një pakicë e grave muslimane që, në shërbimin e fesë po tejkalojnë edhe burrët e tyre, derise ato po bëhen shkak që edhe burrët e tyre të bëhen fetarë.

Shumë është fatbardh ajo gru që në shërbimin e fesë i ndihmon burrit të saj që është fetarë. Në këtë rastë ato përparojnë, duke plotësuar një mangësitë e njëri tjetrit dhe forcohen.

Në fenë Islame nuk parapilqehen, as burri nga gruaja as gruaja nga burri, kurse gruaja në familjen ka disa detyra të rëndësishme.

Ja pra ata muslimanët që përpiqen që ta përjetojnë fenë Islame, kundërshtojnë me jetën e popullit të sotshëm. Ky kundërshtimi i tyreve në çdo pjesë së jetës së tyreve duhet të tregoje vehten. Muslimani duke vuajtur ndëshkime të ndryshme të jetës, kënaqet dhe gëzohet që në këtë kohën e vështirë po mundet të përjetoje fenë Islame që për njeriun nuk ka donjë pasuri më të  madhe.      
       
                   11    KUSH ESHTË DASHNORË

Sëpari duhet të dijm se prindrit nuk kanë as një detyrë më të vështirë dhe më të rëndësishem se  me edukuar fëminë e tyre që All-llahu atyre u aka dhënë si  një dhuratë më të madhe.

Iati djalit i tha: Or djali im! Edhe vetë po sheh se unë ngaqë mbetë pa shkollë  jeta ime shkoj poshtë, bare ti mos bjerë në nivelën tim. Pastaj edhe djali u zgju dhe me sinqeritet filloj të vazhdoje mësimit dhe me suksesë e fitoj fakultetin e ekonomisë. Një vjetë pau marurr me as një send tjetër, me rehati e fitoj edhe klasën e dytë. imagjinonte të bëhet donjë sekreter në donjë fabrikë që të ulut nëpër karika që sillet andaj e këndej dhe të mare rrogë të madhe që të mund tia ndihmoje edhe iatit dhe afërmit e tij.

Më pas, po më pas mendonte të bëhet donjë drejtor i donjë fabrikës. Nga fillimi u kujdeste të arrijë  idenë e tij, me as kënd nuk fliste donjë fjalë pa vlerë, kohët boshe i plotsonte duke përparuar në gjuhën angleze.

Çdo vajzës që donshin ti afërohen për ta refuzuar ato, i refuzonte duke para qitur atyre nga një peng. E shihte gabimet e shokëve,  u përpiqte që të mos bie në nivelën e tyre.

Por kishte një vajzë që me sjellje e me moral i përngjante atij. Shumëherë edhe shokët e tij, këtij ia lavdrojshin atë vajzë duke radhuar sjelljet e moralin e mirë të asaj vajze, megjithë atë ky nuk donte të miret me to.

Njëditë pa dashje filloj të fole me atë vajzë,  një natë epa vehten se po qanë për atë vajzë.

Më u zgjatën ditët, kur dilte nga shkolla deri kur binte me fjetë nuk kalonte koha, bile edhe shija e gjumit filloj ti ike, dita e shtunë dhe dita e dillë për ta u bënën ditët e vështira se nukkalojshin lehtë.

Një ditë një shoku i ngushtë i tij itha: A po vjen sonte të shkojm më një vend që japin mësim duke lexuar nga do libra të kuqe që quajshin Risale-i Nur dhe pas mësimit na japin të pijm nga një çaj.

Shkoj dhe mësimin që mori aty tek djali bënë shumë përshtypje.  dhe duke dëgjuar msëmin vetëmevete i tha: “Po po ky libri pi radhon dertet e mia dhe ky recept është shkruar për mua.”

Nëtë thoshte: Shqisën e urisë që ne lukthin tanë na ka vendosur  All-llahu edhe shqisën e dashuris prap Ai ne naka dhënë. Njeriu patjetër diçka do të duaje, Atë shqisë duhet të përdorosh në vendin e duhur. Një soj naka dhënë edhe dëshirën e mos vdekjes, po meqë ajo këtu nuk po realizohet atëhere sigurisht dotë realizohet në një vend që është vendi i përjetsisë. Para se të filloje ajo jeta e përjetshme do të duhet të japim llogarinë e jetës, pastaj sipas meritës do ta përjetojm atë jetë të pa skanshme, pra apo do të ndëshkohemi me torturë të ashpër apo do të shpërblehmi me lumturinë që as syri ka parë, as veshi ka dëgjuar, as nga imagjinata e njeriut ka mund të kalojë.   

Pra duhet të dijmë se secili vegël e shqisë që ne naka dhënë All-llahu janë nga një mrekulli që ato duhet ti përdorojm  në vendin që naka urdhëruar All-llahu xh.sh..

Mjerisht sot trupi ika ngadhnjuar dhe ika robruar dëshirët shpirtrore. Kurse edhe ato duajn të kënaqen, por trupi atyre nuk ua jep pjesë që të kënaqen, ndërsa shpirti duke entuazmuar don ti nënshtrohet Krijuesit të tij, don përjetsinë, don lumturinë pa mbaruar, por impunimet të armiqëve trupi i njeriut ika ngulë sytë vetëm në materje vetëm në kënaqsinë e kësaj jete të përkohshëm fare pa dhënë lejë të mendoje që patjetër një ditë do të hyje në atë varr të ashpër.

Numrët kliko dhe vazhdo: <<< 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 >>>